Het verhaal over hoe we elkaar leerden kennen is best speciaal.
Ik vertrok 8 april naar Rome en op het vliegtuig zaten twee leuke jongens die me direct opvielen. Toen het vliegtuig landde vroeg één van hen T. of ik nederlands sprak, en aangezien ik dat deed begonnen we een praatje. Ik kwam kleine dingen over hem te weten en vond hem direct leuk. Blijkbaar moesten hij en zijn vriend hetzelfde vliegtuig als ik terugnemen de week later.
Ik keek er een week naar uit, ik wist echt niet waar ik het had en toen ze te laat waren op het vliegveld de maandag erop begon ik bijna te panikeren. Maar uiteindelijk waren ze er toch en ze kwamen direct bij me staan. Op het vliegtuig stond zijn vriend P. zijn plaats af zodat ik naast T. kon zitten.
We hebben heel de vlucht gepraat en nadien moesten we nog samen de bus nemen en samen de trein en we bleven maar praten en praten en ik vond hem elke moment leuker en leuker.

Net voor ik afstapte hebben we gekust.
Alles ging goed nadien, we waren superverliefd en gingen ervoor. 12 dagen lang is alles perfect geweest, ik was nog nooit zo verliefd geweest en hij ook niet, maar toen opeens, vorige maandag ging ik bij hem en kwam hij ineens af met het excuus van: Ik ben heel erg verliefd op je, ik zie je graag, je maakt me gelukkig en ik voel me goed bij je en we kunnen natuurlijk zalig praten, maar ik ben op zoek naar iemand om mijn leven mee te delen en 'het' is er niet.

Ik snapte en snap er nog altijd helemaal niets van. Het deed hem heel veel pijn om me te laten gaan, maar nu wilt hij er niets meer van uitleg over geven. Volgens hem zijn we uitgepraat. Tot zaterdagnacht was alles nog perfect, ik had zijn vrienden leren kennen, we hadden al volop plannen voor de zomer en om samen op reis te gaan. Het enige wat misschien een beetje in de weg stond was de afstand (een uur trein) maar ik deed het drie keer per week zonder enige moeite.

Ik weet niet waar het fout gegaan is en ik mis hem zo. Ik was eindelijk nog een keertje verliefd en dacht echt iemand gevonden te hebben met wie ik een mooie relatie kon uitbouwen en dan ineens echt als een donderslag bij heldere hemel maakte hij het uit. Ik zit nog met zoveel vragen die hij niet wil beantwoorden.

Ik weet dat hij me graag ziet en dat hij me mist, en dat maakt het nog veel moeilijker.
Twaalf dagen was niet veel, niet genoeg om te weten dat ik de ware was, want hij kende me nog niet zo goed, maar het was voor mij toch al genoeg om nu heel erg in de put te zitten.