Zijn we dan toch uit elkaar sinds vrijdag. Het weekend daarvoor zijn we nog samen geweest,alles ging goed en voelde goed. Maandag was de laatste dag samen,ze zat weer tegen me aan zoals in het begin. Noemde me weer schatje en kroop lekker tegen mij aan. Dinsdag ook nog samen geweest,ik moest werken maar kwam daar pas thuis achter dus ben gegaan. Zij bleef en ontving mijn vrienden,dat ik terug kwam ging ze naar bed. Ze was in het weekend al ziek geworden.

Woensdag heeft ze zich ziek gemeld van haar werk en we hadden voor zaterdag weer afgesproken. Maar de dagen dat we elkaar niet zagen had ze tijd om na te denken en ik ook. Ik belde vrijdags vroeg hoe het ging en toen gaf ze aan dat ze met me wou praten. Het kwam niet als schok en dat zei ik ook,hebben zaterdag wel elkaar nog gezien en gesproken. Samen gehuild en geknuffeld,de gevoelens zijn er nog van beide kanten maar het houden van is minder geworden. Ik heb haar erg gekwetst door mijn depressie ook al had ik dit zelf niet in de hand. Ze is nog steeds bang dat het weer zal gebeuren en haar angst overwint. Op dit moment weet ik zelf ook wel dat het beter is en ik eerst weer van mezelf moet gaan houden voor ik dat weer echt van een ander kan. Vandaag was ook de erste keer bij me psycholoog die stelde mij de vraag hoe zij heette en wat voor persoon het was.

Ik brak weer in tranen uit,want ze is echt geweldig(dit zei ik ook) alles wat ik me maar kon wensen en dat was ik ook voor haar. We hadden echt een toekomst samen en dan terwijl alles goed gaat kom ik toch in een depressie. Erg frustrerend en ik zal er waarschijnlijk nooit een antwoordt op kunnen vinden.
Nu hebben we geen contact meer,hoop stiekem toch dat wanneer ik mezelf weer ben en zij ook we toch misschien weer samen komen.

Voor nu ben ik leeg en voel me waardeloos.