The Kroegtijger Improvement Project

afbeelding van kroegtijger

Naar aanleiding van mijn zoektocht naar wat er mis is gegaan, beschreven in mijn eerdere blog "Vertrouwen weg? Of ruimte nodig?" wordt het tijd voor een nieuw blog waarin ik de conclusies die ik eruit heb kunnen trekken in de praktijk ga brengen. Achteraf gezien had het eerste blog beter "Vertrouwen weg én ruimte nodig" kunnen heten, maar dat wist ik destijds nog niet Knipoog

De punten die ik bij mezelf wil gaan verbeteren zijn (in willekeurige volgorde) de volgende:
Empathie
Mijn affectieve empathie is vrij laag. Deze wil ik gaan compenseren met mijn relatief hoge cognitieve empathie. Daarvoor moet ik leren op signalen te letten, beter te luisteren en mij meer inleven in anderen.

Communicatie
Mijn communicatieve vaardigheden wil ik verbeteren in zowel luisteren maar ook in spreken. Veel problemen waar ik tegenaan loop zijn hieraan gerelateerd, dus dit verbeteren zal mijn leven leuker kunnen gaan maken.

Mindful leven
Regelmatig leef ik met mijn gedachten in de toekomst en mis ik daardoor wat hier en nu speelt, en levert het mij veel stress op. Mindful leven kan daar een grote verbetering in brengen, wat mijn leven een stuk leuker kan maken.

Opzoeken van grenzen
Ik zoek met bijna alles de grens op van hoever ik kan gaan. Dit kan soms vervelende gevolgen voor mij hebben, maar ook voor mijn omgeving. Deze eigenschap wil ik graag gepaster leren toepassen en dus niet meer het opzoeken van grenzen doen als dat mij of mijn omgeving schade toe brengt.

Betrouwbaarheid
Met enige regelmaat kom ik afspraken niet of niet goed na, door diverse oorzaken. Door beter te leren communiceren, meer "nee" te kunnen zeggen en actiever met afspraken om te gaan wil ik dit punt verbeteren.

Koppigheid
Vaak zit ik vast in mijn eigen gedachten, mijn eigen beeld en heb ik daarmee geen oog voor wat een ander zijn of haar standpunt is. Ik wil graag leren om minder standvastig te zijn en vanuit een ander zijn/haar perspectief te leren denken om zodoende minder koppig te zijn. Daarmee is dit onderdeel dus ook nauw gerelateerd aan empathie.

Goed, de doelstellingen staan er. De tijdslimiet die ik mezelf heb opgelegd is 1,5 maand. Voor eind maart wil ik deze onderdelen aanzienlijk verbeterd hebben. Ik weet ook wel dat het ambitieus is, en dat ik waarschijnlijk het niet 100% ga redden, maar ambitieuze doelen leiden tot grote resultaten zo is wel gebleken, dus ik heb weer 6 weken leren voor de boeg Afgestudeerd
De komende 6 weken kunnen jullie dus met (grote) regelmaat genieten van de belevingen van Kroegtijger in zijn missie tot zichzelf verbeteren. Uiteraard zijn vragen en/of opmerkingen altijd welkom Cool

afbeelding van kroegtijger

Dag 1 - Empathie in theorie

Om maar meteen de welbekende en uiteraard spreekwoordelijke koe bij de horens te vatten ga ik meteen van start met het onderdeel empathie. In mijn vorige blog is empathie al redelijk uitgebreid aan bod gekomen. Daar heb ik onder andere geleerd dat empathie uit affectieve en cognitieve empathie bestaat. Na meerdere tests met vergelijkbare resultaten kon ik wel concluderen dat het met mijn affectieve empathie droevig gesteld is. Mijn cognitieve empathie is dan weer prima in orde. Ook heb ik achterhaald dat er weinig tot niets te doen is aan een lage affectieve empathie, maar dat je wel cognitieve empathie kan toepassen om een gebrek aan affectieve empathie te compenseren.

Dat is dus precies wat ik wil gaan leren. Na wat zoekwerk ben ik daarvoor een aantal mogelijkheden tegen gekomen.

1. De eerste manier is dat je je bewust wordt van het belang en het nut van empathie. Empathie is een kwestie van willen, niet van moeten. Wie er, niets voor voelt, kan er maar beter niet aan beginnen. Om empathisch voor de dag te komen, moet je oprecht in je medemens geïnteresseerd zijn. Wie zich afstandelijk opstelt en anderen uitsluitend als manipuleerbare pionnen of als radertjes in een groter systeem ziet, zal weinig met het thema kunnen beginnen. Empathie kan pas een rol spelen wanneer je bereid bent om de ander als volwaardig mens te beschouwen. Met name leidinggevenden ervaren hier nogal wat belemmeringen. Onderzoek laat zien dat hoger geplaatsten zich gemiddeld minder empathisch gedragen dan ondergeschikten.

2. De tweede manier om empathie te leren bestaat uit het stimuleren van je verbeeldingskracht. Geef je over aan het lezen van boeken, het kijken naar films, het bezoeken van theatervoorstellingen of het opgaan in kunstwerken. Wie er in slaagt om mentale reizen door de geest van een ander te maken, heeft in de dagelijkse praktijk een belangrijke voorsprong als het gaat om het tonen van inlevingsvermogen.

3. De derde manier is om gesprekken met anderen aan te gaan. En dan gaat het niet om gesprekken over koetjes en kalfjes, maar om echt diepgaande gesprekken. Wees nieuwsgierig naar wat anderen te zeggen hebben. Probeer zo goed mogelijk te luisteren en stel de goede vragen. Probeer je echt in de ander te verdiepen. Dat is de basis. Een goed gesprek veronderstelt niet alleen dat je luistert, maar ook dat je iets weet in te brengen. Daarom is het belangrijk dat je jezelf kwetsbaar durft op te stellen en durft bloot te geven. Een eigen standpunt innemen, voor je gevoelens uit durven komen, vertellen wat je nog nooit eerder aan iemand hebt gezegd, zijn onontbeerlijke kwaliteiten bij een goed gesprek.

4. De vierde manier en meest vergaande manier om empathie te leren, is dat je in de huid van een ander kruipt. Door in de schoenen van een ander te staan, probeer je diens dagelijkse ervaringen zoveel mogelijk ook zelf te ondervinden. In de theater- en filmwereld spreekt men in dit verband van method acting: een techniek waarmee je je helemaal vereenzelvigt met de door jou te spelen rol. Ook in het onderzoek naar consumentenbelevingen wordt steeds vaker gebruik gemaakt van zogeheten onderdompelingstechnieken: Zo verlaten ontwerpers steeds vaker de tekentafels om zich onder de doelgroepen te mengen voor wie zij nieuwe producten bedenken.

Als ik bovenstaande 4 punten op mezelf betrek, dan lijkt me dat punt 1 bij mij al wel van toepassing is. Ik zie zeer zeker het belang en nut van empathie in. Ik ben immers behoorlijk hard met me neus op de feiten gedrukt in dat opzicht, en ben er wel achter dat ik totaal niet aanvoel hoe een ander zich voelt, en als gevolg daarvan lang niet altijd juist weet te handelen.
Punt 2 begint al concreter te worden. Films kijken doe ik met regelmaat, maar ik geloof niet dat films als Die Hard hier nu echt voor geschikt zijn Knipoog Komende tijd ga ik dus een aantal andere films bekijken die iets subtieler zijn. Lezen van boeken doe ik niet veel, maar gegeven dat ook dit mij goed zou moeten kunnen helpen, ga ik me daar ook maar eens aan wagen. Theater en kunst laat ik voor alsnog even er buiten; dat voelt meer voor een "gevorderden-niveau".
Dan punt 3; daar ben ik al enige tijd mee bezig en lijkt inderdaad z'n vruchten af te werpen. Ik "voel" nog niet echt een ander aan, maar ik ga het wel steeds meer automatisch vanuit een ander zijn/haar standpunt bekijken. Het wordt echter nog wel problematisch op het moment dat het standpunt van een ander betrekking heeft op mijzelf; dan kan ik een ander vaak nog wel eens niet begrijpen tijdens een gesprek, maar duurt dat vaak eventjes om die standpunten goed te snappen. Daar is dus nog wel het nodige te verbeteren.
Punt 4 gaat mij voor nu nog even iets te ver en is ook lang niet altijd praktisch gezien haalbaar natuurlijk. Mogelijk dat ik me later nog wel eens ga wagen aan een dergelijke vorm van empathie, maar laat ik maar klein beginnen.

Genoeg theorie, nu de praktijk... Eerst maar eens een goede film kijken dus Tong Empathie leren is zo slecht nog niet blijkt wel Knipoog

afbeelding van kroegtijger

--verwijderd--

--edit--

afbeelding van Hetlevenismooi

@kroegtijger, empathie

Hey kroegtijger,

Door jouw interesse in empathie ben ik eens gaan neuzen op internet en kwam ik een stukje tegen over bepaalde onderzoeken over affectieve en cognitieve empathie. En het klinkt ook wel logisch in mijn oren. Mensen die een grotere mate van affectieve en cognitieve empathie bezitten zijn minder geneigd om antisociaal gedrag te vertonen. Dragen bij tot een verminderde kans op vertonen van antisociaal gedrag.
1 plus 1 is 2 toch? Knipoog

In mijn ogen kom jij NU empatisch over.
Kan het dan niet zo zijn dat jij toen jij die GROENE gebruikte, jij het onderdrukte omdat bepaalde dingen te overweldigend binnenkwamen?
Deze zoektocht is misschien in jezelf en had jij het wel in je zitten.

Succes met het verdere verloop, goed bezig! Ontwikkel alleen niet te veel hoop, voor als het niet uitkomt zoals jij zou willen, hou die reserve in gedachten. Glimlach

afbeelding van kroegtijger

@hetlevenismooi

Hoi hetlevenismooi,

Empathie is nog een relatief nieuw onderwerp waar veel discussies en meningen over bestaan. Sommigen onderkennen empathie in z'n geheel niet. Het zou niet bestaan / een verzinsel zijn, en anderen zweren erbij. Het schiet redelijk wat kanten op als je daar naar op zoek gaat. De algemene consensus hierover is dat er inderdaad 2 soorten zijn, namelijk affectief en cognitief.

In mijn geval speelde met name stress / overspannen zijn een heel grote (zo niet de grootste) rol is gebleken. Overspannen zijn heeft namelijk een aantal nare eigenschappen. Zo wordt de neiging tot verslaving aanzienlijk groter. Heel veel mensen neigen dan al snel naar alcohol toe. Dat is ook niet vreemd, omdat alcohol een sociaal geaccepteerde vorm van drugs is en makkelijk toegankelijk is. Bij mij was het dan geen alcohol (ik drink in z’n geheel niet; ik wordt er namelijk behoorlijk ziek van de volgende dag) maar die groene snaakjes. Het effect ervan was hetzelfde. Het was namelijk het onderdrukken van emoties en gevoelens. Typisch vlucht-gedrag dus wat ook helemaal past in het plaatje van iemand die overspannen is.

Wat die groene rakkers betreft heb ik ook gezocht of dat gerelateerd kan zijn aan empathie. Juist daar is dan weer iets vreemds aan de hand. Uit diverse onderzoeken blijkt namelijk dat cannabis de empathie juist zou vergroten. Dat is opmerkelijk naar mijn mening, omdat bij mij juist het tegenovergestelde leek te gebeuren. Nu zijn al die onderzoeken die er naar zijn gedaan weer niet heel erg uitgebreid terug te vinden, en zijn ook niet echt specifiek te noemen. De meesten laten de hoeveelheid van gebruik in het midden. Gegeven dat ik mezelf toch wel als ervaringsdeskundige durf te betitelen weet ik dat er een enorm verschil zit tussen een incidentele keer roken en dagelijks grote hoeveelheden. Ook hier weer, vergelijk het met bier. Drink je nooit en gooi je vervolgens 2 biertjes naar binnen, dan ben je zo dronken en op een soort van vrolijke manier ook. Dan is het nog leuk. Drink je dagelijks een krat leeg, dan wordt je op een heel andere manier “dronken”; het is niet eens meer echt dronken, maar meer verdoofd. Bij cannabis is dat niet anders. Ik werd niet meer stoned zoals dat voorheen was, met lach-kicks en vreetbuien en alles erop en eraan. Het was puur verdoofd, afgestompt en in m’n eigen wereldje gekeerd. Dat daar dan een verschil uit ontstaat in het effect op empathie kan ik me daarbij dus ook heel goed voorstellen, maar ik kan dat (helaas) nergens onderbouwen. Er lijken simpelweg geen onderzoeken te bestaan die hier iets meer over melden.

Een tweede aspect van overspannen zijn is dat empathie wordt onderdrukt. Dit is een automatisch afweermechanisme in je lichaam als bescherming. Overspannen zijn wordt veroorzaakt door stress. Langdurige stress (weken achtereen) leidt tot overspannen zijn. Als je daar dan niets mee doet en je blijft langdurig overspannen dan leidt dit op den duur tot een burn-out. Als je ook die burn-out negeert en gewoon door blijft gaan, dan kan dat daarna nog veel verdergaande schade aan je lichaam toebrengen tot zelfs de dood aan toe. Daarom is je lichaam dus automatisch in opstand aan het komen bij (langdurige) stress en een van de dingen die gebeurt is dus het “afsluiten” van empathie om zodoende rust te brengen. Een prima manier natuurlijk, want als je naast je eigen problemen ook nog eens de emoties als angst, boosheid etc van anderen over gaat nemen, dan wordt de belasting op jezelf alleen maar groter. Daarom was er dus ook niets mis met mijn cognitieve empathie. Ik kon en kan het immers prima beredeneren hoe iemand zich voelt, maar ik neem/nam dat gevoel zelf niet over. Als je dan daarnaast ook de cognitieve mogelijkheden die je hebt niet toepast omdat je niet goed luistert en oplet, dan wordt het een moeilijke zaak.

Nu dat de relatie niet langer er meer is, is de stress bij mij enorm afgenomen. De stress werd namelijk veroorzaakt doordat ik me continue zorgen maakte over de toekomst. Vanaf het moment dat ze bij me kwam wonen kwam ook haar ms bij me wonen en was het plots een echt onderdeel in m’n leven waar ik niet om mee wist te gaan (maar dat had ik dus niet door; ik dacht dat het me prima af ging ermee om te gaan. Niet dus…). Ik was me continue druk aan het maken over wat er zou kunnen komen, en vergat daardoor te genieten van de momenten die we wel hadden. Met haar ptss erbij was dat too much voor me zo gezegd en werd stress gewoonweg volledig overspannen, met alle effecten die erbij horen dus.

Het feit dat de empathie bij mij dus weer stijgt voor m’n gevoel, is naar mijn mening dan ook eerder gerelateerd aan het wegnemen van de stress door mindful te leven, maar ook door die groene jongens niet meer te gebruiken. Daardoor leef ik weer in het hier en nu. Of m’n empathie inderdaad weer stijgende is, dat weet ik niet zeker. Voor m’n gevoel wel, maar dat zou ik eigenlijk eens moeten meten. Helaas dat ik de tests die ik eerder gevonden heb allemaal al heb gemaakt, en daarmee het denk ik niet heel representatief is als ik dezelfde tests nogmaals ga maken. Dat heeft denk ik meer zin om even een maandje of 2 daar nog mee te wachten om een echt goed beeld te krijgen of het gevoel ook overeen komt met de cijfers.

Wat betreft hoop, daar heb je helemaal gelijk in, en ik probeer ik steeds mijn eigen verwachtingen laag te houden. Dat wil nog wel eens moeilijk zijn, omdat verwachtingen laag houden en iets wel heel graag willen niet altijd lekker samen gaat. M’n verstand zegt ook dat ik nergens op moet rekenen, maar zegt tegelijkertijd ook dat ik ook niets moet uitsluiten. M’n gevoel voor haar, die is duidelijk. Ik ben stapelgek op d’r, en daar zit dan ook meteen het conflict. Je wilt geen hoop hebben om teleurstelling te voorkomen, maar ongewild sluipt er toch stiekem een beetje hoop in. Juist dan is het voor mij van belang om weer even terug te vallen op mindfulness. Gedachten naar het hier en nu halen, en niet bezig zijn met de toekomst. Het is immers niet van belang. Op die manier weet ik dan m’n hoop weer een beetje de kop in te drukken. Dat gaat de ene dag beter dan de andere, maar al met al mag ik niet klagen met hoe het verloopt Glimlach

afbeelding van Hetlevenismooi

@kroegtijger

Excuus, 2 keer gepost en had onderaan gemoeten haha.

afbeelding van kroegtijger

Dag 2 - Empathie in uitvoering

Gisteren de theorie van empathie er nog eens bij gehaald en daarna in de praktijk gebracht met een film te kijken. Hoopvol begonnen aan de film van Lucia de B. maar dat bleek toch wat taaie kost nog te zijn, en kon m'n gedachten er niet bij houden, dus die schuiven we even op voor iets later in de week. Daarom maar over gestapt op een klassieker, Office Space. De tot op zekere hoogte herkenbaarheid van de situaties maakte dat empathie hier relatief snel toepasbaar was. De frustratie die er is als de fax het niet doet, 8 verschillende leidinggevenden die je 8x hetzelfde vertellen, alleen maar memo's over van alles en nog wat... typerend, herkenbaar en als ik erop ga letten, voel ik precies de frustraties bij de hoofdpersonen. In dat opzicht dus en schot in de roos Knipoog

Vandaag ga ik verder met dit onderwerp, aangezien bijna al mijn actie-punten in meer of mindere maten gerelateerd zijn aan empathie. Nog even de sociale contacten onderhouden, en daarna weer een film of een boek erbij. Lazy sunday dus. Ik ben benieuwd of deze koers me wat gaat opleveren. Voor alsnog ben ik er hoopvol onder, maar het blijft afwachten.

afbeelding van Mariah

Kroegtijgers

Het lijkt erop of je jezelf aan het verbeteren bent!
Dat is heel hard werken volgens mij.
Je hoeft geen beter mens te worden.
Je bent goed zoals je bent.
Met je minder goede en vast ook hele goede kanten.

Nou dan ben je minder empathisch.
Wat is daar werkelijk zo erg aan?

En daarnaast stel ik mij de vraag.
Is een man zo wie zo gewoon minder empathisch dan de vrouw.

Mariah

afbeelding van kroegtijger

@mariah

Hoi Mariah,

Tja, ik kan zeggen dat het simpel is, maar helaas... het is inderdaad hard werken, maar gelukkig niet echt vervelend hoor Glimlach Het nadeel dat ik ondervonden heb van minder empatisch zijn is dat je daardoor soms wel eens erg onhandig met situaties omgaat. Ik kan heel erg vast blijven hangen in mijn visie (ook wel als koppig bestempeld), en daardoor een ander tot last zijn. Ik handel dan wel eens op een manier die voor anderen niet prettig is, wat mij dus uiteindelijk weer tot last is. Dat is ook waarom ik vaak grenzen opzoek. Ik kijk altijd hoever ik kan gaan ergens mee, omdat ik simpelweg niet door heb dat iemand anders daar dan weer last van ondervind, met alle gevolgen van dien. Ook qua communicatie is het nog wel eens lastig. Zeker als degene met wie je praat niet 100% letterlijk zegt wat hij of zij bedoeld; dan kan het nog wel eens niet goed begrepen worden door mij, en dat geeft weer de nodige problemen.

Empathie is tot op zekere hoogte te leren. Het affectieve deel helaas niet; dat is aangeboren. Je voelt iemand aan of je voelt iemand niet aan. Ik heb dat nu eenmaal niet... Dat heeft ook voordelen hoor, want daardoor kan ik heel nuchter naar zaken kijken omdat emoties bij mij dan niet meespelen als het niet mijzelf betreft.
Cognitieve empathie kan je prima leren als je er open voor staat en er moeite voor wil doen. Dan lukt het mij ook prima; daar zit het probleem voor me ook niet echt in. Het probleem zit in het toepassen van cognitieve empathie. Dat gaat bij mij nog niet automatisch; ik moet me er echt op focussen en dan lukt dat best. Dat stukje wil ik dus als automatisme gaan maken. Elke keer dus weer opnieuw toepassen, totdat je het vanzelf gaat gebruiken zonder erover na te hoeven denken. Daarom probeer ik nu dus ook steeds situaties op te zoeken waarin empathie van toepassing is om mezelf te oefenen erin. Dat is soms wel eens vermoeiend, maar ach.. het is voor een goed doel Knipoog Veel films kijken dus, boeken lezen, en praten met mensen scheelt dan al een hoop

En ja, mannen zijn van nature inderdaad minder empatisch dan vrouwen. Dat klopt helemaal. Echter, ik heb diverse tests gedaan waaruit blijkt dat ik zelfs voor een man erg laag scoor in affectieve empathie dus er ligt wel wat ruimte voor verbetering daarin Afgestudeerd

afbeelding van kroegtijger

Dag 3 - We gaan vrolijk door

Vandaag dag 3 van het verbeter-project, en ik ga weer met frisse moed er tegenaan. Ik voel me een stuk relaxter dan de afgelopen weken. Daar waar ik de afgelopen tijd me continue druk zat te maken over m'n ex is dat nu vrijwel geheel weg en kan ik me écht op mezelf richten. Het gesprek van afgelopen weekend heeft me goed gedaan. Het gaat goed met haar, en dat stelt gerust. Ook de wetenschap dat we dezelfde richting in gaan scheelt enorm, en ze deelde ook op heel veel gebieden mijn mening over wat er mis was gegaan. We begrepen elkaar weer, en ze staat er ook niet meer zo hardnekkig in dat we niet meer bij elkaar kunnen komen. Niet dat ze nu meteen weer samen met me wil zijn, maar ze wil in ieder geval de veranderingen die ik aan het maken ben gaan zien.

Vandaag ga ik eens op zoek naar de mogelijkheden van professionele hulp, wat er "verkrijgbaar" is, of het me zou kunnen helpen en de weg die ik daarvoor moet bewandelen. Daarnaast blijf ik me weer focussen op empathie. Dat wordt dus weer praten met mensen en vanavond een filmpje kijken of een boek lezen.
Ik heb er in ieder geval weer zin in nu Glimlach

afbeelding van kroegtijger

Dag 3 - Mindful verder

Vandaag heb ik mezelf toegezegd op zoek te gaan naar professionele hulp, wat er mogelijk is en wat mij zou kunnen helpen. Inmiddels heb ik al diverse websites afgezocht naar wat er op de markt verkrijgbaar is hiervoor, maar om eerlijk te zijn valt het me voor alsnog vies tegen. Er is wel het een en ander beschikbaar, maar heel veel is op de zakelijke markt gericht als het op empathie aankomt, en daar schiet ik dus niet direct zo gek veel mee op. In de privé-sfeer is er wel veel op het gebied van psychologen te vinden. Dat lijkt echter niet helemaal aan te sluiten met waar ik mee bezig ben op het moment. Uiteraard is het mogelijk om daar toch eens een babbeltje mee te maken, echter “mankeer” ik nu niets, en dus wordt dat een best dure grap. Jezelf willen verbeteren mag dus van onze fijne overheid alleen op het moment dat het slecht gaat met je, maar als het weer wat beter gaat en je wilt jezelf verder ontwikkelen, dan is je zuur betaalde verzekeringspremie daar plots niet meer voor beschikbaar. Ach, ik had het ook kunnen weten ook natuurlijk Knipoog Helemaal onbegrijpelijk is het nou ook weer niet, maar het geeft dus wel aan dat je op het moment dat je een probleem hebt maar beter direct gebruik kan maken van de middelen die er zijn in plaats van zelf ermee stoeien en achteraf het alsnog via de officiële instanties wil gaan regelen. Daarnaast is het probleem waar ik tegenaan liep inmiddels de deur uit en merk ik dat het voor mezelf zo enorm veel meer rust geeft, dat ik voor alsnog het dan dus maar zelf op moet gaan lossen of de hoofdprijs ervoor mag gaan neerleggen. Laat ik dan eerst maar eens zien wat ik zelf kan bereiken…

Wel kom ik enkele eCursussen tegen op dit gebied en dat lijkt me wel wat. Qua kosten is dat ook nog wel redelijk te overzien dus die mogelijkheid ga ik zeker eens goed uitzoeken. Dat wordt iets voor vanavond denk ik. Vanmiddag ga ik me, naast empathie, wat meer toeleggen op mindful leven. Ik heb mezelf als “taak” gegeven om uit te zoeken welke onderdelen van mindful leven voor mij meerwaarde opleveren en bij me passen. Je kan een mindful levensstijl op heel veel manieren toepassen, en van een deel is het niet iets wat bij me past, en van een deel past het prima bij me. Nu dus zaak om de bruikbare onderdelen eruit te halen en die in de praktijk te brengen. Hier ben ik enkele weken geleden al mee begonnen, maar dat probeer ik wat verder door te voeren nu. Voor alsnog heeft het me de nodige rust gebracht, dus bevalt het me wel.

Na wat zoekwerk op diverse websites heb ik daaruit de volgende selectie gemaakt:
Ontdek nieuwe dingen op bekende routes. Probeer iedere keer dat je een wandeling maakt, fietst of met de auto langs een bekende route raast iets nieuws te ontdekken. Deze tip geldt voor natuurlijk voor alle routine in het leven. Door open te staan voor het ongewone doorbreek je je patronen en wordt het alledaagse een bijzondere ervaring.
Haal eens bewust adem. Als je zou moeten nadenken over elke ademhaling die je doet om deze gaande te houden, dan hadden we geen fileprobleem in Nederland. Nu je dit leest sta je waarschijnlijk voor het eerst sinds een tijdje weer stil bij je ademhaling. Af en toe stilstaan bij je ademhaling geeft je de kans om met je adem ook spanning los te laten en te genieten van het gevoel van de stromende lucht.
Ga zitten in de ochtend. Kom uit bed, pak een yogamat of een kussen en zit even stil. Let op je ademhaling. Op deze manier start je de dag niet in je hoofd, maar in je lichaam. Ik doe dit regelmatig om mijn dag te beginnen met een innerlijk gevoel van geluk, dankbaarheid en ontspanning.
Rijd langzaam. Blijf hangen op de rechter baan op de snelweg. Of je nu tachtig of honderd rijdt, je komt toch wel op je bestemming. Voel hoe de gejaagdheid verdwijnt en hoe je heerlijk kunt genieten van een aangename rit.
Wandel, en wandel langzaam. Ga naar buiten, en maak een wandeling. Loop niet recht op een doel af, maar kijk om je heen. Neem de wereld in je op, ook al denk je alles al te kennen. Dit kun je ook doen wanneer je de hond uitlaat, naar de supermarkt loopt of een brief op de post doet.
Investeer je tijd in de mensen die het meest voor je betekenen. Je bereikt alleen intimiteit als je uit je eigen gedachtenwereld stapt, en met je aandacht in het hier en nu bent. Dat is waar je vriendschap plaatsvindt, niet in jouw gedachten.
Mindful communiceren Wanneer je spreekt of naar iemand luistert, concentreer je dan op het stemgeluid. Merk je dat je gedachten langzaam afglijden? Breng je aandacht dan weer rustig terug naar het stemgeluid, zonder jezelf te veroordelen. Laat de ander uitpraten en weersta de drang om ‘te wachten op je beurt’. Dat geeft veel rust en vertrouwen.
Mindful muziek luisteren We gebruiken muziek vaak als ‘behang’ in ons leven. En dat terwijl onze favoriete muziek zo mooi wordt als we er meer aandacht aan schenken. Zonder jezelf af, doe oordopjes in en luister simpelweg je favoriete muziek. Meer niet. En zodra je merkt dat je gedachten afglijden breng je jezelf rustig terug bij de muziek.
Mindful accepteren Je hoeft niet overal een mening over te hebben, en je hoeft niet overal op in te gaan. Accepteer de mensen om je heen zoals ze zijn. Inclusief hun ‘tekortkomingen’. Probeer ze te waarderen met al hun goede en minder goede kanten. Ontdek hoeveel rust het geeft om mensen te nemen zoals ze zijn.
Houd je keuken opgeruimd als je klaar bent met eten. Was af of ruim je vaatwasser in met volle aandacht. Voel hoe je ego eigenlijk geen zin heeft in deze klusjes, en hoe je er toch van kunt genieten als je het met volle aandacht doet.
Besef dat de meeste zorgen nu niet relevant zijn. We maken ons vaak zorgen over dingen die in de toekomst misschien gaan gebeuren. Ze gebeuren niet nu. Dus als je nu niet in je gedachten leeft maar in het moment, heb je even niets met je zorgen te maken.

Een fraai lijstje met punten waar ik me op ga richten de komende tijd. Er zullen er vast nog wel meer bij komen, maar dit is vast een mooie start. Niets moeilijks of ingewikkelds, gewoon doen en even aan denken als je ergens mee bezig bent. Ik ben benieuwd of het me wat meer rust zal gaan brengen Glimlach

afbeelding van kroegtijger

Dag 3 - Empathie en stress

Aangezien ik nog steeds met empathie bezig ben toch nog even gezocht op stress / overspannen en empathie. Enkele artikelen hierover terug gevonden die hier de nodige informatie over geven. Dit werkt 2 kanten op. Empathie kan stress veroorzaken wat weer tot overspannenheid kan leiden, doordat te veel empathie ervoor zorgt dat je de zorgen van een ander als last op jezelf gaat ervaren. Als je dat langdurig doet leidt dat tot overspannenheid. In reactie daarop zal je lichaam, als soort van afweermechanisme, empathie gaan uitschakelen zodat je jezelf niet meer overbelast. Andersom werkt dat net zo. Naarmate de stress afneemt zal empathie weer gaan toenemen. Best logisch eigenlijk, maar daar heb ik nooit bewust bij stil gestaan.

Ik merk dat ik na afgelopen weekend, waarin ik met m’n ex heb gesproken, een hele hoop stress kwijt ben geraakt. Heel veel dingen waar ik me druk over maakte zijn als een grote last van m’n schoudrs af. Mijn ex lijkt me nu echt te begrijpen, en ik haar ook weer. Dat scheelt enorm. Daarnaast gaat het ook goed met haar, en dat stelt me ook enorm gerust. Haar welzijn was voor mij toch echt wel eerste prioriteit, en ik zie dat het nu aanzienlijk beter met haar gaat gelukkig. Daarnaast merkte ik ook dat het aspect van empathie me daarmee vanzelf ook makkelijker afgaat. Ik kan eenvoudiger een ander zijn/haar standpunt snappen, en naarmate dat minder moeite kost, gaat het ook weer sneller en beter. Natuurlijk ligt er nog wel het nodige werk hiervoor, maar het afnemen van stress lijkt voor mij een grote blokkade weg te halen. Nu dus “alleen nog maar even” er een automatisme van maken zodat ik niet achteraf eens ga denken hoe iets voor een ander is, hoe een ander iets beleefd, maar dat ik dat direct doe, voordat ik iets zeg of handel en dan begint het wel wat te worden.

Ik heb wel gemerkt en geleerd dat empathie op zich niet ingewikkeld is, maar dat het bij mij (nog) niet vanzelf gaat en van heel veel factoren afhankelijk is, waaronder dus stress, communicatie en levenservaring. Stress kan ik leren te beheersen door mindful te leven, communicatie kan ik leren door training en levenservaring komt vanzelf. Het moet dus haast wel goed komen Tong

afbeelding van _Paul_

respect

Hallo Kroegtijger,

Ik heb met toenemend interesse in je blog zitten lezen. Een behoorlijk verhaal. Interessante stukken, sommige dingen leverden zelfs een klein 'Aha-erlebnis' op. Respect voor je uiteenzetting.
Als je er werk van maakt en aandacht blijft hebben voor de ontdekkingen die je gedaan hebt, dan kun je daar privé en ook in bijvoorbeeld een werkomgeving veel voordeel van hebben.

Ik bewonder de wijze waarop je de knoop ontwart. Analytisch en kritisch naar jezelf.

Overigens was ik ook benieuwd naar het 'trainen van empathisch vermogen'. Maar iemand anders was dat ook direct opgevallen.

Ben benieuwd hoe het verder gaat.

Groet,

Paul

afbeelding van kroegtijger

@Paul

Hallo Paul,

Bedankt voor je bericht. Het kost inderdaad de nodige inzet, maar zoals je zelf al aangeeft is het 't wel waard. Zelfs al wordt het wat deze relatie betreft misschien niets, als persoon heb ik zowel privé als professioneel enorme winst uit en alleen al daarom is het 't waard.

Wat betreft trainen van empatisch vermogen is het belangrijk dat je 2 soorten van empathie van elkaar onderscheidt. Empathie bestaat uit affectieve empathie, wat aangeboren is / op heel jonge leeftijd zich ontwikkeld. Dit stuk empathie laat je daadwerkelijk voelen hoe iemand anders zich voelt, zonder dat de ander dat verteld of uitlegt. Je merkt het simpelweg als iemand bedroefd, vrolijk, bang of wat dan ook is. Dit stuk empathie is vrijwel niet te trainen; dat heb je, of dat heb je niet.

Daarnaast heb je een stuk cognitieve empathie. Dit stuk is het beredeneren en begrijpen van anderen hun gevoelens. Als iemand je vertelt hoe hij of zij zich voelt of wat die persoon heeft meegemaakt, dan begrijp je dat prima. Een soort van empathie gebaseerd op ervaringen als het ware. Je snapt het prima, maar je voelt het niet zelf ook. Dit stuk is wel te trainen.

Een goed voorbeeld van het verschil in empathie is de emotie die heel veel mensen ervaren bij de ramp met de MH-17. Heel veel mensen voelden zich oprecht bedroefd, en waren in tranen erover. Dat is een typisch voorbeeld van affectieve empathie. Ik snap heel goed dat iemand zich heel bedroeft voelt, dat het heel erg is, maar ik ben zelf niet bedroefd.

Het trainen van empathie kan dus alleen voor cognitieve empathie, maar daarmee kan je dus een "tekort" aan affectieve empathie compenseren. Dit kan je bijvoorbeeld doen door het lezen van gezichtsuitdrukkingen van mensen. Kijkt iemand bedroefd, dan snap je prima dat iemand bedroeft is. Je voelt het weliswaar niet aan, maar je weet het prima, en je weet heel goed hoe die persoon zich voelt. Je bent immers zelf ook wel eens bedroefd geweest. Een soort empathie op basis van eigen ervaring dus. Dat vergt dus dat je goed oplet op gezichtsuitdrukkingen, lichaamshouding, maar ook op wat mensen zeggen en je dus goed luistert en actief luistert naar wat iemand zegt, en jezelf verplaatst in hetgeen dat die persoon vertelt. Je daadwerkelijk voor probeert te stellen in hoe een persoon zich voelt. En ja, daar kan je dan een heel eind mee komen. Het is geen 100% methode, en je voelt niet daadwerkelijk hoe iemand anders zich voelt, maar je snapt het wel en kan op die manier net zo goed ermee uit de voeten, zolang je het maar wel actief toepast.

In het begin is dat dus een kwestie van continue structureel toepassen. Na verloop van tijd wordt dat dan een automatisme. Vergelijk het met auto rijden. Als je net rijlessen hebt moet je aan 20.000 dingen tegelijk denken. Richting aangeven, in je spiegels kijken, koppeling intrappen, schakelen, remmen, gas geven... Het lijkt zoveel dat je het nooit zal leren... En na verloop van tijd gaat het vanzelf. Je hoeft er niet meer bij na te denken, omdat je het altijd doet.

Om dat zoveel mogelijk te trainen zijn er dus een aantal manieren. Een manier is door films te kijken. En dan zijn films als Rambo, Die Hard etc nu niet direct de meest uitgelezen films, maar meer films met persoonlijke interactie erin. Denk aan bijvoorbeeld The Intouchables of The Pianist, maar ook heel veel kinderfilms/tekenfilms spelen in op dit thema en zijn daarmee erg geschikt ervoor. Zolang je maar echt een "binding" met de hoofdrol-speler(Dronken krijgt en echt mee gaat leven erin dus.
Wat ook erg goed schijnt te werken is het lezen van boeken, omdat je hier juist je eigen fantasie nodig hebt om de personen een bepaalde vorm van karakter mee te geven, en zodoende krijg je dus ook een echte binding ermee, en voel je als het ware angst, blijdschap, bedroefdheid en alle andere emoties die zo'n persoon uit het boek mee maakt.

Wat wel van belang is, waar ik vandaag dus achter ben gekomen, maar eigenlijk onbewust ook al wel wist, is dat stress of overspannen zijn (wat eigenlijk een langdurige vorm van stress is) een soort van blokkade op empathie kan geven. Met name mensen met een hoge affectieve empathie leven erg sterk mee met anderen. Denk hierbij aan mensen in de zorg bijvoorbeeld. Als je door een hoge empathie alle zorgen en emoties van je cliënten mee naar huis neemt, dan bouwt die stress zich in je lichaam enorm op. Stress kan je meten aan de hand van o.a. adrenaline. Dat zorgt ervoor dat, als soort van automatische bescherming van je lichaam, je een soort blokkade op empathie krijgt, met als gevolg dat je dus mensen juist minder gaat aanvoelen.

In sommige gevallen, zoals bij mij dus was, is dat daarmee extra lastig, omdat juist doordat ik weinig affectieve empathie heb de relatie met m'n ex onder druk kwam te staan, wat nog wat extra stress veroorzaakte met als gevolg dat empathie afnam, wat meer stress veroorzaakte en ga zo maar door. Om dus effectief met empathie om te kunnen gaan is dan de eerste stap om te zetten zorgen dat die blokkade wordt opgeheven. Je kan je de tandjes werken om het te gaan leren en mensen aan te voelen (of dat nu met affectieve empathie of via cognitieve empathie is), maar het lukt nooit écht goed, omdat de stress je blokkeert. Dus stress wegnemen is dan de logische stap.
Voor mij was de beste manier om stress te verlagen gebruik te maken van een mindful lifestyle. Dat is weliswaar een tikkie zweverig, maar je hoeft nu ook weer niet 100% mindful te gaan leven of zo hoor; gewoon eruit halen wat voor jou werkt is voldoende. Dat is dus voor mij alles heel relaxed bekijken. Wordt het je te druk/te stressvol? Concentreer je dan een paar minuten op adem halen. Een noodzakelijke voorziening, maar je let er nooit op. Of denk eens actief aan hoe je handen bijvoorbeeld aanvoelen tijdens het handen wassen. Wat ook erg goed werkte was buiten zijn. Gewoon een lange wandeling maken, alleen en heel rustig een uurtje lopen, bij voorkeur in een rustige plek. Bijvoorbeeld een bos, op het strand of in de duinen.

Pas als die stress een beetje begint af te nemen begin je dus ook meer empathie te gaan kunnen toepassen, ga je het langzaam maar zeker meer begrijpen, voelen en wordt het in snel tempo makkelijker en beter.

Een andere veel gebruikte toepassing van empathie is in het bedrijfsleven. Steeds vaker zie je in de hogere managementlagen maar ook in verkoop-trainingen dat empathie een grote rol gaat spelen. Handelen op basis van gevoel in plaats van op kille cijfers. Dat is een vrij recente ontwikkeling pas, maar je ziet steeds meer cursussen die hierop gericht zijn voorbij komen, en allemaal met hetzelfde doel, dezelfde methoden... Jezelf verplaatsen in de ander, bijvoorbeeld ondergeschikten, maar ook klanten, en op basis daarvan de beslissingen nemen waar je dan weer je voordeel uit kan doen.
Er is dus best het een en ander mogelijk op dit gebied, maar het kost wel tijd en inzet. Klein voordeel is dat het geen vervelende tijd en inzet kost; als je eenmaal ermee bezig raakt wordt het echt heel interessant om meer over anderen te gaan weten, snel aanvoelen hoe iemand zich voelt, wat iemand beweegt, waarom iemand reageert op de manier waarop die dat doet... En dan snap je plots ook anderen veel beter. Dat kan bijvoorbeeld tot gevolg hebben dat mijn koppigheid en het opzoeken van grenzen wat ik geregeld doe gaat verminderen. Omdat ik snap hoe een ander tegen iets aankijkt kan ik eerder mezelf een halt toeroepen en niet die grenzen opzoeken, en kan ik makkelijker niet zo vast geroest zitten in mijn eigen beeld van hoe ik iets wil (koppigheid dus), maar rekening houden met die ander. Zowel zakelijk als privé dus.

Ik hoop dat je een beetje mijn uitleg erover begrijpt; het is namelijk vrij lastig om uit te leggen, maar mocht je meer willen weten of vragen hebben, dan hoor ik het graag natuurlijk Glimlach

afbeelding van Mariah

Kroegtijgers

Waarom zoek jij grenzen op?
je zou ook zo naar jezelf kunnen kijken.
Wat geeft dat jou? Waarom doe je het?

Je bent jezelf aan het verbeteren, ik heb het idee dat je stappen overslaat. Het lijkt mij juist dat je je gedrag nu moet bekijken en daar kritische vragen naar jezelf over moet stellen.

Maar jij hebt gelijk een oplossing je moet empatischer worden.

Theoretisch is het mooi hoor.

Onhandig gedrag heeft vaak een reden.
Als je die reden weet, en dat zit soms heel diep.
Dan kan je kiezen of dat gedrag je nog dient.

Volgens mij heb je een mooie aangeboren kwaliteit.
Je kunt goed bij jezelf blijven.
Mariah

afbeelding van kroegtijger

@Mariah

Hoi Mariah,

Dat is een goede vraag inderdaad waarom ik dat doe. Over het algemeen doe ik dat, omdat ik iets wil bereiken alleen probeer ik daar wel eens te regelrecht naartoe te gaan, of ten minste, hoe ik denk dat ik het snelst / makkelijkst bij dat doel kan komen. Daarvoor is dus soms medewerking van anderen nodig, en om die medewerking te krijgen push ik dan iemand en zoek de grenzen van die persoon op. Daarmee blokkeer ik dus mezelf op het moment dat ik tegen die grenzen aanloop en die niet flexibel blijken. Dan behaal ik én m'n doel niet, én de persoon bij wie ik de grenzen opzocht wordt er niet blij van wat weer gevolgen voor mijzelf kan hebben. Oftewel, ik zit behoorlijk mezelf in de weg dan.
Dat is dus naar mijn mening niet handig, en ik loop daar meer dan eens op vast. Dan is denk ik de logische weg om daar wat aan te doen.

Datzelfde geldt voor mijn koppigheid (alhoewel dat naar mijn mening nauw gerelateerd is aan elkaar); ook daar kan ik soms zo in mijn eigen denkbeeld blijven hangen, dat ik daardoor de mening van een ander niet meer de ruimte laat en daarmee dus ook vaak geen rekening houdt met de wensen van anderen. Gevolg is dan weer dat die personen niet zo blij van mij worden, waar ik dus weer last van heb.

Beiden zijn een gevolg van weinig empathie opbrengen. Als ik dus mijn empathie kan verbeteren, beter de gevoelens en meningen van anderen kan begrijpen en het vanuit anderen hun standpunt leer te bekijken, dan maakt dat direct ook mijn eigen leven een stuk makkelijker.

Mogelijk dat ik inderdaad stappen oversla. Ik hoop het niet, maar ik weet het ook niet zeker; ik doe namelijk ook alleen maar waarvan ik denk dat goed is. De weg die ik nu bewandel is kijken naar mezelf waar ik een probleem mee heb, bij mijn omgeving nagaan waar zij een probleem bij mij zien, en dat probleem vervolgens te proberen doorgronden en verhelpen. Maar uiteraard sta ik open voor feedback en aanwijzingen, want ik pruts ook maar wat aan; het is voor mij ook voor het eerst dat ik op deze manier naar mezelf kijk en er wat aan doe Knipoog

afbeelding van kroegtijger

Dag 4 - Empathie in uitvoering & Mindfulness: waarnemen

Vandaag dag 4 van het projectje en met nog 38 dagen op de teller nog behoorlijk ruim de tijd om mezelf “in shape” te krijgen. Daarvoor moet natuurlijk wel de handen uit de mouwen worden gestoken, want met op je hol zitten bereik je niet veel. Daarom ben ik gisteren druk aan de slag gegaan heb 2 documentaires bekeken Knipoog De eerste was “Stop at nothing”, een documentaire over Lance Armstrong en de dopingaffaire rondom hem. Naast dat het een erg interessante documentaire is, komen er ook veel persoonlijke verhalen voorbij, met name van Frankie Andreu (oud-ploeggenoot van Armstrong bij US Postal) en zijn vrouw. Zeker in het eerste deel van de docu kon ik daar behoorlijk empathie in opbrengen, snapte ik prima zijn visie en denkbeelden. Tegen het einde van de docu werd dat wat lastiger; dan gaan er ook veel verhaallijnen door elkaar lopen en begint het allemaal behoorlijk schimmig te worden.

De tweede documentaire was van Wilfried de Jong en ging over de voorjaarsklassieker Luik – Bastenaken – Luik. Erg indrukwekkend waarbij hij diverse renners interviewt, zoals Michael Boogerd, Bernard Hinault en Tom Dumoulin. Gezien dat allemaal wat kortere interviews betreffen was het wat makkelijker om daar empathie bij te hebben. Met name bij Hinault die vertelde over de kou en het afzien tijdens de koers, (waarbij ik ook bijna echt de kou kon voelen zo beeldend wist hij het te verwoorden) en bij Dumoulin die sprak over het eten tijdens de koers waren prima om empathie bij toe te passen. Bij bijvoorbeeld Boogerd had ik daar dan weer wat meer moeite mee. Heel interessante informatie die hij wist te geven, maar daar voelde ik toch een stuk minder in mee dan bij bijvoorbeeld de verhalen van Hinault. Vanavond ga ik het laatste stuk van die docu afkijken, en begin denk ik meteen met de volgende van Wilfried de Jong, ook weer een wielrendocumentaire over de voorjaarsklassieker Parijs – Roubaix. Voor vandaag lijkt me dat wel een mooi streven voor het toepassen van empathie. Uiteraard probeer ik het ook continue in het dagelijks leven toe te passen, maar overdag is dat tijdens mijn werk lang niet altijd mogelijk (veel beeldscherm-werk dus weinig interactie met mensen); dan maar via deze weg.

Dan wil ik ook verder gaan met het onderwerp mindful leven. Om te beginnen heb ik zojuist even een test gedaan om te zien hoe “mindful” ik nu ben. Dat blijkt nog best mee te vallen. Op het gebied van acceptatie van anderen scoor ik hoog, acceptatie van mezelf is ook hoog, beschrijven is dan weer zeer laag, bewustzijn is gemiddeld en waarnemen is ook zeer laag. Oftewel, beschrijven en waarnemen is duidelijk voor verbetering vatbaar. Dat maakt het in ieder geval makkelijker om gericht te werk te kunnen gaan. Mocht er iemand in geïnteresseerd zijn, dan kan je de test vinden op http://tests.psychologiemagazine.nl/Gezondheid/Test%20mindfulness

Aan de slag dus met beschrijven en met waarnemen. De omschrijving die wordt gegeven bij deze 2 aspecten eerst maar eens doorgenomen. Beschrijven heeft als omschrijving “In staat zijn om te beschrijven wat je waarneemt en opmerkt”. Ok, dat was best wel een open deur… Waarnemen dan maar. Deze heeft de omschrijving “Opmerken wat er om je heen en in je lichaam gebeurt, aandacht geven aan je omgeving en aan je eigen lichamelijke gewaarwordingen”. Daar kan ik al een stuk meer mee. Volgens mij kan je pas iets beschrijven als je het eerst waarneemt, dus laat ik daar maar mee van start gaan.

Waarnemen doe je met je zintuigen. Niet alleen zien, maar ook voelen, ruiken, proeven en horen. Bij mindfulness is het dus de bedoeling dat je simpelweg waarneemt wat je ervaart, ongeacht met welke van de zintuigen dat is, zonder erover te oordelen. Simpelweg accepteren wat iets is. Hierover heb ik enkele artikelen gelezen. Een sprekend voorbeeld ervan is een cursus mindfulness waarin cursisten een rozijn krijgen. De opdracht is de rozijn te bestuderen. Voelen hoe deze aanvoelt, ruiken welke geuren je waarneemt, maar ook de smaak, de kleur, de vorm zonder enig oordeel erover te hebben. Simpelweg waarnemen dus en er niet bij nadenken. Naarmate je dat meer gaat doen, haal je je gedachten meer naar het hier en nu en niet naar de toekomst of het verleden, je accepteert het zoals het is en beleefd het. Dat kan dus een rozijn zijn, maar het kan ook de natuur, water, of personen zijn. Gewoonweg waarnemen en accepteren waardoor je een stuk meer open wordt voor het hier en nu. Gezien dat ik een hoop zaken dus blijkbaar niet waarneem ga ik me de komende tijd daar meer op toeleggen. Simpelweg waarnemen en ervaren dus. Een hele hoop wat er om me heen gebeurt “mis” ik simpelweg. In veel gevallen is dat geen probleem, maar dat gebeurt ook met personen en dus ook in mijn relatie. Gevolg is dat zaken die voor een ander overduidelijk zijn voor mij lang niet zo evident blijken.

Daarna volgt dus het aspect van beschrijven van de waarneming. Eerst maar eens zien hoe het waarnemen zelf me af zal gaan, en daarna ga ik daar mee aan de gang. Weer 2 leuke dingen dus om me vandaag op toe te gaan leggen Glimlach

afbeelding van kroegtijger

Dag 4 - De praktijk van mindful eten en empathie

En toen was het lunch-tijd… Tijdens de lunch heb ik me een geconcentreerd op hetgeen ik aan het eten ben. Ook dit was een van de tips voor mindful leven. Jezelf richten op hetgeen je eet. Niet tegelijkertijd andere dingen doen, maar alleen op het eten richten. De volgende hap pas nemen als de eerste hap in je maag is aangeland. Natuurlijk, ik proef altijd wel wat ik eet, maar nog “echt bewust” zeg maar. Ik dacht er nooit zo heel erg bij na; het smaakt lekker of het smaakt niet lekker en klaar. Vandaag ben ik daar eens anders mee om gegaan. Elke hap echt proeven; de smaak, geur, hoe de textuur van het broodje in m’n mond aanvoelt, of het warm of koud is, echt alle aspecten ervan. En plots blijkt voedsel een heel andere beleving te geven. Dat broodje gezond bevat plots een stuk meer aspecten dan verwacht. Het broodje is hard, de tomaat koud, de kaas zacht, de ham een beetje zout en ga zo maar door. Eigenlijk een heel aangename ervaring en een eyeopener in dat zulke alledaagse dingen eigenlijk veel meer omvatten dan je op het eerste gezicht dacht. Datzelfde geldt voor typen op het toetsenbord. Als je er stil bij gaat staan hoe de toetsen aan je vingertoppen aanvoelen wordt typen plots een andere ervaring. Na de lunch nog even een klein wandelingetje gemaakt, en onbewust ga je dan ook op veel meer letten. Voelt de buitenlucht koud of warm aan, hoe voelt de zon die op je gezicht schijnt? Maar ook hoe het buiten ruikt, hoe de wind aanvoelt, wat je om je heen ziet en ga zo maar door.

Vooraf had ik niet gedacht dat het zo’n verschil zou maken, maar zodra je er een keer bewust bij stil gaat staan en je ervaart plots veel meer, dan ga je ook automatisch bij andere dingen stil staan en veel meer ervaren. Verrassend leuke en plezierige ervaring dus, en iets wat ik zeker meer zal gaan doen. Het is soort van ontspannend ook om je te realiseren hoe je huidige situatie is, en dat het allemaal niet zo vervelend is. Dat mindful leven lijkt op het eerste gezicht erg zweverig, maar het bevalt me wel voor alsnog. Nu nog even een gewoonte van maken en dan wordt het een stuk relaxter allemaal.

Zojuist ook nog even met een collega zitten praten. Normaal staan wij altijd lijnrecht tegenover elkaar met de nodige discussies van dien. Als er nou iemand is bij wie ik koppig kan zijn, dan is hij het wel. Nu het eens anders benaderd, een stuk relaxter erin gegaan en ook echt zijn standpunt en visie proberen te begrijpen en het ging allemaal een heel stuk beter. Goed, ik was het nog steeds niet met hem eens, maar nu op een veel meer ontspannen manier, waarbij ik ook echt zijn irritaties snapte en rekening ermee kon houden in de oplossing. Ook dat was dus een prima ervaring die ik veel meer zou moeten toepassen. Ik ben wel bang dat dit een punt is dat wat meer aandacht nodig heeft dan het aspect eten; hier spelen emoties veel meer mee dan bij voedsel, en dus moet ik er wat actiever mee omgaan. In ieder geval is het begin er dus duidelijk en merk ik meteen resultaten wat erg motiverend is om ermee door te blijven gaan.

afbeelding van kroegtijger

Dag 4 - Betrouwbaarheid in theorie

Aangezien ik vandaag toch zo lekker op dreef ben (en ik een uurtje vrij had in m’n agenda) meteen maar even de stoute schoenen aangetrokken en een klein onderzoekje gestart naar het vergroten van betrouwbaarheid. De eerste vraag die ik mezelf heb gesteld is wat nu eigenlijk betrouwbaarheid is. De wiki gaf hierop een fraai antwoord, namelijk “In relationele zin betekent betrouwbaarheid, dat men erop kan vertrouwen dat een ander een gegeven belofte of een gedane toezegging ook daadwerkelijk nakomt. Soms hoeft deze belofte of toezegging niet eens expliciet uitgesproken te worden, maar is de betrouwbaarheid een impliciet onderdeel van de relatie.”
Een hele mond vol dus, waarbij het eerste opvallende is dat het gebaseerd is op vertrouwen. Een persoon vertrouwd erop dat een belofte of toezegging wordt nagekomen. Vertrouwen, zo heb ik hiervoor al geleerd, is weer (bijna) synoniem met verwachtingen, wat weer samen hangt met teleurstelling. Oftewel, betrouwbaarheid is de mate waarin je ervan uit gaat dat een verwachting wordt waar gemaakt. Als die verwachting niet wordt waargemaakt volgt teleurstelling, wat dus de betrouwbaarheid schaadt. Wil je dus de betrouwbaarheid verhogen, dan is het zaak teleurstellingen te voorkomen.

Betrouwbaarheid verhogen kan dus via 2 manieren verhoogd worden:
- verwachtingen waar maken.
- verwachtingen bijstellen.

Het behoeft geen uitleg dat het waar maken van verwachtingen de voorkeur heeft. Immers, zolang de verwachtingen zonder noemenswaardige problemen waargemaakt worden is er geen probleem. Soms is dat echter niet mogelijk. Bijvoorbeeld omdat de verwachtingen te hoog liggen, of omdat het waar maken van de verwachtingen om andere redenen niet mogelijk is. Dan wordt het dus zaak om de verwachtingen bij te stellen, en juist daar wringt dus de schoen. Want hoe stel je verwachtingen van iemand bij? Dan zal je dus eerst de verwachtingen die er zijn moeten weten. Zoals Wiki al aangeeft zijn sommige verwachtingen (betrouwbaarheid dus) een impliciet onderdeel van de relatie. Oftewel, zonder dat er daadwerkelijk is uitgesproken dat er iets van je verwacht wordt. Als je niet weet wat er van je verwacht wordt, dan wordt het ook lastig om eraan te voldoen. Een groot aantal zaken spreken natuurlijk voor zich, maar het probleem zit in de zaken waarvan de een het als vanzelfsprekend ervaart, terwijl de ander dat helemaal niet zo vanzelfsprekend vindt. Ook weer daarom is communicatie dus een enorm belangrijk aspect in een relatie zodat verwachtingen overeen komen met haalbaarheid en teleurstellingen die het vertrouwen dan dus weer schaden worden voorkomen. Daarmee is het dus ook belangrijk dat je niet aanneemt dat je ofwel begrijpt wat er van je wordt verwacht, ofwel aanneemt dat de ander weet wat je verwachtingen zijn. Immers, assumption is the mother of all fuckups. Zorg dus dat je van elkaar weet wat er speelt.

Daarmee is dus automatisch ook openheid weer een aspect geworden van betrouwbaarheid. Openheid is immers het communiceren van de situatie. Dat kan dus door te vertellen wat er speelt maar dat kan bijvoorbeeld ook door dingen te laten zien. Vergelijk het met de telefoonrekening. Je vertrouwt Vodafone pas als je 50x je telefoonrekening hebt gecontroleerd en het klopt elke keer op de seconde en op de cent nauwkeurig. Oftewel, Vodafone geeft openheid door de specificatie te laten zien, en de klant van Vodafone kan zodoende controleren of Vodafone inderdaad doet wat er verwacht werd. Openheid en controle zijn hierin gerelateerd daarmee. Openheid geeft controle en controle geeft betrouwbaarheid. Maar wat doe je bij de 51e telefoonrekening? Die “geloof” je wel en controleer je niet meer. Het vertrouwen is daarmee een feit; je vertrouwt er blindelings op dat Vodafone doet wat ze beloven. Daaruit valt dus af te leiden dat naarmate de tijd verstrijkt, er aan verwachtingen wordt voldaan en er openheid is, het vertrouwen groeit.

Een derde aspect van betrouwbaarheid is het zelf geven van vertrouwen. Als vertrouwen geven structureel vanuit 1 kant komt, terwijl de andere kant geen vertrouwen geeft, zal vertrouwen afnemen. Ook hier weer de vergelijking met Vodafone en de telefoonrekening. Vodafone geeft het vertrouwen aan de klant dat de factuur achteraf netjes wordt betaald. De klant vertrouwd daardoor op zijn/haar beurt sneller weer Vodafone dat de rekening klopt. Een prepaid telefoon is daarmee dus precies het tegenovergestelde. Daar is juist geen vertrouwen aanwezig. Vodafone brengt de gesprekken vooraf in rekening, en de klant ontvangt geen specificaties van de facturatie. Vertrouwen geven en vertrouwen krijgen is dus duidelijk aan elkaar gerelateerd.

Betrouwbaarheid vergroten is dus eigenlijk hetzelfde als teleurstellingen voorkomen, en dat gaat dus op 4 manieren:
- verwachtingen waarmaken
- communicatie (weten wat er verwacht wordt)
- openheid en controleerbaarheid
- geven van vertrouwen

Nu zijn dit mooie theoretische verhaaltjes natuurlijk maar dat moet dan vervolgens nog “even” in praktijk worden omgezet. Dat omzetten in de praktijk begint dan ook met communicatie. Weten wat de ander van je verwacht en niet aannemen dat de ander dat wel weet. We kunnen immers geen gedachten lezen, dus moeten we dergelijke zaken uitspreken.
Daarna wordt het tijd om aan de slag te gaan; maak de verwachtingen waar, en bij voorkeur sneller of beter dan verwacht was. Boven verwachting presteren dus. Hier zit wel een kleine kanttekening aan, aangezien verwachtingen eenvoudig naar boven worden bijgesteld, maar slechts moeizaam naar beneden. Als je beloofd om voor 8 uur ’s avonds de keuken te hebben opgeruimd en je doet dat elke avond om half 7 al, dan presteer je dus boven verwachting. Echter, omdat het elke dag is, wordt de verwachting dan al vrij snel dat het om half 7 al wel gedaan is. Als je dan vervolgens een maand lang dat om half 8 doet, dan wordt het snel als een teleurstelling ervaren, ondanks dat de afspraak was om dat voor 8 uur te doen en je dus wel netjes aan de uitgesproken verwachtingen hebt voldaan. Dit is dus de impliciete verwachting die is gegroeid uit ervaringen. Indien dergelijke situaties zich voordoen is het dus handig om ofwel aan te geven dat je het weer voor 8 uur gaat doen (de verwachting bijstellen terug naar de uitgesproken afspraak) of de impliciete verwachting waar blijven maken.
Het geven van openheid en controleerbaarheid bestaat in de praktijk met name uit het niet verbergen van dingen. Zodra je zaken verborgen gaat houden is het vragen om problemen. Er hoeft dan maar 1 keer iets toch uit te lekken en het vertrouwen wordt meteen keihard beschaamd. Gebeurt dat met regelmaat, dan verdwijnt het vertrouwen in z’n algemeenheid. Geheimen zijn dus funest voor vertrouwen en kun je het beste in z’n geheel voorkomen. Ook het “schemergebied” tussen geheim en niet vertellen als het niet gevraagd wordt is daarmee een gevaarlijk gebied. Stel dat je als man zijnde 1x per week met je vrouwelijke collega wat gaat drinken, en thuis geef je aan dat je na afloop van de werkweek altijd nog even wat gaat drinken met je collega (maar er dus niet bij verteld dat het een vrouwelijke collega betreft), dan heb je geen woord gelogen natuurlijk. Als je vriendin er daarna achter komt dat het een aantrekkelijke vrouwelijke collega betreft, dan loopt het vertrouwen meteen een flinke deuk op, ondanks dat je niet hebt gelogen. Je was immers ook wat drinken met een collega. Daarmee is direct het verschil tussen openheid en geen geheimen hebben duidelijk en is het dus wijsheid het schemergebied te voorkomen. Als je gewoon duidelijk vertelt dat je met een vrouwelijke collega wat bent gaan drinken, is er geen wantrouwen. Wel kan je vriendin dan natuurlijk aangeven daar niet de humor van in te zien, en dus aangeven dat ze dat niet wil. Duidelijkheid zonder schade in het vertrouwen te krijgen.

Voor nu is dat weer even voldoende dacht ik. Morgen weer verder ermee.

afbeelding van kroegtijger

Dag 4 - Een voorschotje op dag 5

Nu dag 4 ten einde komt (of eigenlijk al ten einde is) ga ik vast een klein voorschotje op dag 5 nemen. Dag 5 stel ik in het teken van communicatie. Voor mijn idee is communicatie het cement van het geheel. Het verbind de losse onderdelen in mijn leven met elkaar. Of het nu vertrouwen, empathie, mindful bezig zijn of wat dan ook is, het komt steeds weer neer op communicatie. Het verbind de onderdelen, maar ook de omgeving met mijn persoon en is dus een heel belangrijk aspect in mijn leven.

Gezien het zo'n belangrijk item is, en ik daar af en toe schitter in falen, lijkt het me vrij nuttig om daar een verbetering in aan te brengen. De afgelopen weken ben ik al flink aan de slag ermee gegaan, en dan met name het gebied van het actief luisteren. Dat heeft voor mij de nodige vruchten afgeworpen merk ik, maar kan zeker nog verbetering gebruiken en daarom zal ik dat onderdeel nog eens nauw gaan onderzoeken en verbeteren waar ik kan.
Maar luisteren is slechts een deel van communicatie; er is daarnaast ook nog het zenden. Een van mijn makken is dat ik niet heel kort van stof ben (iets wat de lezers waarschijnlijk nog niet was opgevallen Knipoog ). Regelmatig wijdt ik behoorlijk uit op onderwerpen, en als ik het dan later terug lees, dan zie ik ook wel dat het een stuk bondiger had gekund waardoor de boodschap helderder over was gekomen. Ook in de professionele sfeer wil dat nog wel eens problemen opleveren. Lang niet iedereen blijkt het geduld op te kunnen brengen om het hele verhaal eerst uit te horen / lezen alvorens te reageren. Inmiddels heb ik dat weliswaar nu wel soort van onder de knie, maar ik mag niet verwachten dat daarmee iedereen op diezelfde manier werkt. Oftwel, korter en meer to the point zijn is dus een item waar ik kan verbeteren.

Naast het onderzoekje naar hoe ik mijn communicatie kan verbeteren lijkt het me ook zinvol om nog even een stapje terug te doen richting mindful bezig zijn en empathie. Ook deze items hebben mijn aandacht nodig, en zal ik uiteindelijk toch ook allemaal tegelijkertijd moeten beheersen in plaats van elk onderdeel apart.

Het beloofd daarmee dus een druk maar interessant dagje te worden. Ik heb er nu al zin in Glimlach nu gauw m'n bedje in en een klein tukkie doen, anders is die wekker morgen weer akelig vroeg voor m'n gevoel Tong

afbeelding van kroegtijger

Dag 5 - Weg met de stress en leren communiceren

Vandaag is het al weer dag 5 van de 42 en gaat het eigenlijk schrikbarend snel al weer. Met nog 37 dagen resterend om mijn leven weer leuk te maken én te verbeteren is er dus een hoop werk aan de winkel. Elke dag wordt mijn leven wel weer een beetje leuker en lijken problemen kleiner te worden. Natuurlijk mis ik mijn ex nog steeds enorm veel, maar ik ben inmiddels wel er achter gekomen dat het missen van haar niet het blokkeren van mijn leven moet betekenen. Juist door het leven weer leuk te gaan vinden en mezelf te ontwikkelen ga ik haar ook meer waarderen wat alleen maar positief is natuurlijk. Ik merk met de dag dat de stress die ik jaren lang in me heb gehad afneemt.

Alles wordt een stuk meer ontspannen, en ik voel dagelijks er energie bijkomen. Ik sta ook steeds vaker stil bij het moment, en kan weer echt genieten van dagen. Daar waar ik jaren lang me druk heb gemaakt om wat ging komen, ben ik nu juist blij met hoe dingen nu op dit moment zijn. Zo kan ik nu echt genieten van de zon die schijnt, terwijl ik een jaar geleden dan juist angstvallig aan het kijken was of er niet een regenbui aan zat te komen waardoor ik niet kon genieten van de zon die er op dat moment wel was. Nu maak ik me daar niet meer druk om; als die regenbui onverhoopt toch komt, dan heb ik in ieder geval wel van de zon genoten. Een totaal andere instelling dus die even wennen is, maar toch erg goed bevalt. Ik snap m'n ex in dat opzicht nu dan ook een heel stuk beter dan toen we nog samen waren. Ik deed dat namelijk met alles, en maakte mezelf er alleen maar gestresst mee. Ik kon niet genieten van de tijd die we samen hadden nu ze alles nog kan, maar ik maakte me druk voor het eventuele moment dat ze dat niet meer kan. Een compleet verkeerde mind-set merk ik nu en ik snap het mindful leven dan ook een stuk beter. Jammer dat ik daar nu pas achter kom en niet toen we nog samen waren, maar goed, gedane zaken nemen geen keer. Ik heb er in ieder geval heel veel van geleerd en ik zie wel wat er van komt.

Vandaag stort ik me zoals gezegd op communicatie en dan in dit verband dus op mondelingen communicatie / gesprekken. De andere vormen van communicatie laat ik voor het gemak buiten beschouwing aangezien deze geen toepassing voor mij bieden op dit moment en dit gebied.
De communicatie bestaat uit 2 kanten, namelijk de spreker en de luisteraar. Om te beginnen ben ik me gaan verdiepen in het spreken. Een van mijn zwakke punten is dat ik vaak te veel wil vertellen en te veel uitweidt over een onderwerp, waardoor de luisteraar halverwege het verhaal al is afgehaakt. Om dat te veranderen ben ik op zoek gegaan naar hoe ik dat beter kan doen. De meest gegeven tip is voorbereiding. Gesprekken beginnen bij vooraf bedenken wat je wilt zeggen, en vooral weg te laten wat niet van toepassing is of niet relevant is. Mocht een luisteraar meer willen weten of iets niet snappen, dan komen die vragen vanzelf wel. Blijf dus bij de boodschap en wijdt niet uit. Daarnaast is lichaamshouding en oogcontact een belangrijk aspect. Begin en eindig het spreken met oogcontact. Als je halverwege een zin iets wil benadrukken, maak dan wederom oogcontact.
Lichaamshouding laat interesse zien in je gesprekspartner. Gekruisde armen en/of benen geeft een gesloten houding, terwijl iets naar voren gebogen en wat meer richting je gesprekspartner toe intresse toont. Ook intonatie en volume kunnen het gesprek beinvloeden. Met een harde stem praten komt al gauw arrogant over, terwijl fluisteren juist de aandacht vestigd. Door met deze aspecten te spelen kan je een gesprek een stuk beter sturen.

Dan het aspect van luisteren. Er is een groot verschil tussen horen en luisteren. Luisteren betekend dat je ook daadwerkelijk iets doet met de informatie die je krijgt, en er dus actief mee bezig bent. In dit verband is luisteren dus van toepassing en niet slechts horen. Vorige keer heb ik het actief luisteren al onderzocht. Samenvattend bestaat dat uit 4 basis-componenten:
- Acceptatie
- Empathie
- Eerlijkheid en integriteit
- Zorg ervoor dat de spreker specifiek is
Om dit in de praktijk toe te passen zijn daarvoor een aantal aanwijzingen die je op kan volgen:
- Houdt oogcontact
- Stel de emotie vast, niet alleen de woorden
- Minimaliseer externe en interne afleidingen
- Richt je volledig op de spreker
- Wees open-minded en werk aan je emotionele intelligentie
- Wees niet bang voor stiltes
- Check geregeld of je de spreker begrijpt
- Heb sympathie en voel empathie
Naarmate je deze aanwijzingen vaker blijft opvolgen wordt het vanzelf een automatisme en wordt het ook een stuk makkelijker om met dergelijke gesprekken om te gaan en de informatie die gegeven wordt ook in je op te nemen. Hoog tijd dus om dit ook in de praktijk om te gaan zetten.

Naast de theorie van communicatie die ik vandaag heb bekeken en geleerd heb ik me ook bezig gehouden met empathie én ben ik mindful bezig geweest. Weer op tijd opgestaan, met de lunch weer uitgebreid van de momenten genoten, en ook ’s middags nog even in het zonnetje staan genieten van het weer. Vanavond nog maar eens een kleine docu bekijken om weer empatisch bezig te zijn en volgens mij ben ik dan weer lekker productief geweest op deze gebieden Glimlach

afbeelding van hortensia

kroegtijger

hmmmz..... nou.. als ik naast jou aan de bar zou zitten.. zou ik je een erg onprettig persoon vinden ....

afbeelding van kroegtijger

@hortensia

Dat mag Glimlach En het staat je dan ook vrij om ergens anders te gaan zitten natuurlijk

afbeelding van hortensia

@kroegtijger

offcourse ...ik bekijk het rustig vanaf de andere kant van de bar..ben alleen bang dat je er uit gedonderd wordt....

afbeelding van kroegtijger

@hortensia

Waarom zou ik eruit gedonderd worden dan?

afbeelding van hortensia

@kroegtijger

iets met attitude i think ...

afbeelding van Pallie

kroegenbeestje

nou misschien omdat je een beetje irritant bent? voor vele....die dat dan weer niet openlijk durven te zeggen, ik zou ook jou niet naast me willen hebben in de kroeg eerlijk gezegd, en dat is ook niet erg, ieder zn ding, maar misschien kan je je enigzins voorstellen dat alles wat je hier beschrijft niet echt overkomt als zijnde LDVD, maar meer als een dagboekje over hoe je het in de toekomst aan wil of gaat pakken, t maakt iemand met ldvd niet zoveel uit of je broodje gezond goed smaakt of dat je sate gaat eten VI gaat kijken of de wc schoon
moet maken!!! dat dus.....TE veel onzinnige info...en overal waar TE voor staat is njet goe....

afbeelding van kroegtijger

@Pallie

Ik maak uit je bericht 2 dingen op. Ten eerste dat je me irritant vindt. Dat kan natuurlijk. Geeft niet, maar misschien kan je het toelichten waarom precies dan? Daarnaast geef je aan dat vele(n) mij kennelijk irritant vinden maar dat dan niet openlijk zouden durven te zeggen. Kan je aangeven waar je dat uit opmaakt? Daarbij zou ik ook iedereen willen oproepen om het dan toch kenbaar te maken als ze me irritant vinden. Ik bijt niet of zo, je mag het gewoon zeggen en ik heb daar geen enkel probleem mee. Ik zou het wel prettig vinden als daar enige onderbouwing achter zit, zodat ik ook de geleverde kritiek kan begrijpen, en dus niet alleen maar roepen dat je iemand irritant vindt om er vervolgens geen motivatie bij te leveren.

Ten tweede lees ik dat je mijn blog niet boeiend vind en dat het weinig met LDVD te maken zou hebben. Ook dat kan, maar dan zou ik je willen aanraden om het dan vooral ook niet te lezen. Ik hou inderdaad vrij nauwkeurig bij wat ik doe, en misschien dat het je geen reet interesseert; prima natuurlijk, maar gegeven dat je hier toch reageert is er kennelijk dan enige mate van interesse bij je, anders had je dit blog immers wel over geslagen. Het is mijn verslag van hoe ik met mijn verdriet en verwerking ervan om ben gegaan, hoe ik vervolgens ermee door het leven ga en daar hoort dus ook de dagelijkse gang van zaken bij in mijn visie.
Dat jij daar anders tegenaan kijkt, dat is uiteraard je goed recht, en ben erg benieuwd hoe jij dat dan ziet.

Ik ben nu eenmaal niet het type dat huilend onder de bank gaat liggen en roepen dat ie zo zielig is, maar pak dan hetgeen wat me niet bevalt aan. Dat is o.a. mindful leven, waar dus ook dat broodje gezond en het proeven en beleven van dat broodje bij hoort, maar ook simpele zaken als de wc schoonmaken. Het gaat namelijk niet om de activiteiten, maar om de manier van uitvoering. Als je jezelf namelijk iets meer erin verdiept, dan zie je dat ik mezelf iets toezeg, mezelf een belofte maak, en dat ik vervolgens die beloften aan mezelf nakom, om zodoende zelfvertrouwen te vergroten, en daarmee ook vertrouwen dat je weer naar anderen uitstraalt te vergroten. Oftewel, die ogenschijnlijk onnozele berichtgeving heeft een iets diepere betekenis. Het verwerken van liefdesverdriet is naar mijn mening de aanpassing van je hele levenshouding. Een positieve benadering in plaats van een negatieve benadering. Daar horen dus alle facetten van leven bij.

afbeelding van kroegtijger

Dag 5 (de avond) - Nabeschouwen en voorbeschouwen

En zo is dag 5 weer ten einde gekomen. Vanavond nog even "de tour van Bauke" gekeken, een docu over de Tour de France van Belkin van 2013. Al meerdere keren gezien, maar blijft erg interessant en ook eens leuk om het nu eens vanuit een ander perspectief te bekijken; niet zo zeer informatief, maar juist meelevend. Afzien krijgt dan een heel nieuwe dimensie.

Vanavond heb ik nog even de boel een klein beetje tot me door laten dringen, maar verder bewust er niet al te veel mee bezig te zijn. De meeste zaken moeten inslijten en een automatisme gaan worden in plaats van bewust ermee bezig zijn. Het is doodvermoeiend om dag in dag uit na te denken over zaken als empatisch bezig zijn, actief luisteren en je het hier en nu realiseren, alhoewel het ten opzichte van pakweg een week of 2 geleden al een stuk makkelijker gaat en met name mindful leven snel een gewoonte wordt. Kleine dingetjes als jezelf bewust maken van wat je voelt, ziet, ruikt en hoort en besefen dat je dat meemaakt halen je gedachten automatisch naar het hier en nu en dat scheelt heel erg. Op die momenten denk ik niet aan hoe het in de toekomst met m'n ex zal gaan, of hoe pijnlijk het was toen we uit elkaar gingen. Je bent alleen maar bezig met wat nu is. En ja, nu mis ik haar, maar ben ik ook blij en opgelucht dat de jarenlange druk er vanaf is en ik kan ontspannen. Heel vreemd gevoel, maar ik denk wel een goed gevoel. Ik voel me er in ieder geval op het moment prima bij.

Dan meteen maar door naar de dag van morgen. Ook dan wordt het weer een kwestie van empathie, mindful bezig zijn en communicatie. De planning is om weer eens lekker bij tijds m'n bed uit te komen (de laatste dagen had ik er wat moeite mee) en dan nog even te sporten, douchen en daarna relaxed de dag beginnen met koffie en een bakje fruit voordat ik weer aan 't werk mag. 's avonds maar weer de sociale kant laten zien en bij m'n schoonzus op bezoek. Beloofd weer een leuk dagje te worden... Ik heb er nu al zin in Glimlach

afbeelding van kroegtijger

Dag 6 - Stijgende lijnen

Dag 6 is best aardig begonnen. Vanmorgen had ik wat moeite met m’n bed uit te komen, maar mezelf toch eruit weten te slepen om nog even kort te fietsen; klein half uurtje flink doorgetrapt op de tacx en daarna op het balkon rustig bij gekomen. Was wel erg koud vanmorgen en ik zal blij zijn als het weer wat warmer gaat worden buiten, zodat ik ook weer buiten kan gaan fietsen. Is toch een stuk prettiger. Toch kon ik dat koude weer ook wel waarderen hoor; de eerste stralen van de zon die dan op je bakkes gaan schijnen voelen dan heel welkom, en die warme koffie erbij smaakt een stuk beter als het koud is Glimlach Ik mocht al met al dus weer eens niet klagen dacht ik.

Vanmorgen kreeg ik van een collega van me een leuk testje toegestuurd, om te testen hoe autistisch je bent. De hele afdeling heeft die meteen fanatiek ingevuld, en ik was nog best positief verrast door de uitslag… 21,4 vond ik geen slechte score ten opzichte van collega’s van me die toch bijna allemaal hoger scoorden. Goed, het landelijk gemiddelde zit rond de 16 en een sterke aanwijzing voor autistische trekjes is bij scores van 36 en hoger, maar toch… het had een stuk slechter kunnen zijn. Het zal wel in het vakgebied zitten dat we allemaal toch een tikkie autistisch zijn denk ik Knipoog Mocht iemand zichzelf willen testen, dan valt dit te doen via http://www.quest.nl/test/hoe-autistisch-ben-jij

Zojuist nog even heerlijk in het zonnetje zitten lunchen en echt weer eens kunnen genieten van hoe alles om me heen gewoonweg is. Dat had ik toch veel eerder moeten doen zeg; ik voel me zoveel meer ontspannen nu dan een week of wat geleden… Ik wil het geen spijt noemen, want ik ben er wel een hele ervaring rijker door geworden. Ik weet nu precies hoe het niet moet, en dat is ook wat waard. Het had alleen leuker geweest als ik het me iets eerder had gerealiseerd, maar ja… beter laat dan nooit Knipoog

Vanmiddag heb ik nog een meeting in de planning staan zodat ik ook weer mijn luistervaardigheden kan aanscherpen. Ook daar merk ik progressie in, alhoewel me dat toch een hoop meer moeite kost dan mindful leven. Met name om niet al met een antwoord of vraag bezig te zijn terwijl iemand aan het praten is, en dus je gedachten niet meer bij het gesprek te hebben is nog wel eens lastig, maar ook daar merk ik wel wat progressie in. Weliswaar traag, maar er is progressie.

Qua empathie merk ik elke dag weer dat ik er best wel mee om kan gaan, zolang ik er maar aan denk. Steeds meer verplaats ik me in de situatie van de ander om mezelf te “controleren” of ik wel handig / logisch bezig ben. En soms kom ik dan tot de conclusie dat het prima is hoe ik bezig ben, en soms is de conclusie dat ik toch wel even pas op de plaats moet maken, of mijn mening bijstel. Ook hier is het proces langzamer dan ik zou willen, maar ach, er gebeurt ten minste wat en dat is goed nieuws. Ik heb dan ook nog een ruime maand om mezelf op het punt te brengen waar ik wil zijn, dus het gaat best aardig dan.

Nu weer met frisse moed verder aan het werk; de baas zal ook de humor er niet van inzien als ik alleen maar met mezelf bezig ben en niet aan het werk ben Knipoog Vanavond wordt een lekkere relax-avond met veel voetbal, en als het een saaie wedstrijd is misschien nog wel even een filmpje ofzo kijken. In ieder geval niet druk maken, ontspannen en genieten Glimlach

afbeelding van kroegtijger

Dag 7 - Effe scherp blijven nu

Vanmorgen begon dag 7 vrij positief. Ik was lekker op tijd wakker, en had net koffie gezet toen ik zag dat het regende. Nu sta ik redelijk droog op het balkon met dank aan mijn bovenburen, maar toch… echt lekker is het dan ook weer niet. Dan toch maar binnen op de bank even rustig aan wakker worden. Nog effe op m’n gemak het nieuws gekeken, onder de douche gestapt en toen moest ik nog haasten ook om op tijd op m’n werk te zijn… Dan sta ik extra vroeg op, en ben dan nog bijna te laat… Maar goed, ik had het weer gehaald.

Eenmaal aan het werk begonnen gedachten toch met enige regelmaat af te dwalen naar m’n ex. Elke keer moest ik mezelf dan weer even wakker schudden en me concentreren op wat ik aan het doen ben; het hier en nu dus zeg maar, maar toch lukte dat maar beperkt. Steeds weer dacht ik aan wat zij nu aan het doen zou zijn, of ze ook er zo mee bezig zou zijn en ga zo maar door. Het werd dus effe tijd voor me om te realiseren dat het er niet toe doet; wat zij denkt, aan het doen is of wat dan ook, is nu niet belangrijk voor mij, ik ben belangrijk voor mij. Zij komt later wel weer. Toen ik me dat eenmaal bedacht had ging het ook een stuk makkelijker weer om geconcentreerd bezig te zijn.

In m’n mailbox verscheen nog een mooi artikeltje van soChicken wat lekker aansluit bij mijn huidige projectje, namelijk hoe je meer energie kan krijgen. Precies wat ik nodig heb, dus meteen maar even gelezen. Hierin wordt o.a. op voeding gewezen. Het niet meer eten / drinken van suiker, en veel groene producten zoals groene smoothies. Ik kan nu niet direct zeggen dat er de meest smaakvolle dingen tussen lijken te staan… Een smoothie met boerenkool was nu niet het meest aantrekkelijke, maar goed, misschien smaakt het prima dus van ’t weekend maar eens kijken of dat een beetje binnen te houden is.

Straks nog even naar een verjaardag toe, waar ik ondertussen best veel zin in heb, en dan is het weer weekend. Dit weekend wil ik weer eens gaan sporten, huis opruimen en gezond gaan eten. Ik ben benieuwd of het er van gaat komen, maar de planning is er ten minste.

afbeelding van kroegtijger

Dag 8 - vermoeid maar gemotiveerd

Vandaag dag 8 wat me dus nog 34 dagen over laat. Vandaag ben ik maar eens begonnen met uitslapen. Tot tegen het einde van de ochtend heerlijk in m'n bed blijven liggen, daarna rustig aan wakker geworden met een ontbijtje en een kop koffie en in het begin van de middag bij een vriend langs geweest. Lekker relaxte middag gehad dus. Daarna nog even gaan fietsen, en alles wat op m'n lijstje stond voor in huis (stofzuigen, dweilen, wc schoonmaken etc). Ik heb dat immers mezelf beloofd, en aangezien ik beloften na moet komen, ook aan mezelf, moest ik er dus effe aan geloven. Al met al viel het uiteindelijk best wel weer mee.
Daarna boodschappen wezen doen, en wie loop ik tegen het lijf? M'n ex... Precies wat ik nodig had... Ze was er duidelijk een beetje van geschrokken en had me niet verwacht, maar het verliep verder best goed. Elkaar even gedag gezegd en daarna weer verder gegaan. Ik had immers geen tijd voor d'r, want moest thuis nog e.e.a af maken.
Eenmaal thuis aangekomen was ik eigenlijk best een beetje gepast trots op mezelf door zelf het initiatief te nemen om verder te lopen en niet te blijven hangen totdat zij weg ging. Daarna de rest van de avond weer rustig aan gedaan.

Morgen maak ik er weer een mooie wat actievere dag van. Beetje op tijd opstaan (rond een uur of 10 lijkt me wel wat) en dan weer wat sporten en verder zie ik het wel. Niets speciaals in ieder geval. Mooi rustig weekendje dus Glimlach Als het op deze manier door blijft gaan, heb ik geen enkel probleem meer met die resterende maand. We zien het wel. Elke dag is er weer een, en elke dag merk ik dat ik meer ontspannen raak. Prima dus.

afbeelding van verlorenhoop

@Kroegtijger

Ben trots op je dat het zo goed met je gaat en dat je een stappenplan voor jezelf hebt opgezet die voor je werkt. Ik reageer niet vaak, want zit na 10 maanden nog steeds in een achtbaan die maar niet ophoudt, ben meer een lezer geworden. Maar bij deze een uitspraak van trots voor je.

Groet

afbeelding van kroegtijger

@verlorenhoop

Hoi verlorenhoop,

Dank je wel voor je berichtje Glimlach Wel jammer om te horen dat het bij jou nog niet zo heel lekker gaat allemaal. Hopelijk dat daar snel verbetering voor je in komt. Ik hoop dat je misschien iets aan mijn berichten hebt, en als je iets meer wilt weten, vraag dan gerust.

Veel sterkte in ieder geval toegewenst

afbeelding van kroegtijger

Dag 9 - lijstjes in de zon

Vanmorgen was ik lekker op tijd wakker voor dag 9. Eerst rustig aan ontbijtje gemaakt, en van 't zonnetje genoten dat vandaag schijnt. Mooi begin van een lekker dagje weer. Vandaag moet ik nog 't een en ander in huis doen, dus begonnen met lijstje te maken wat er nog moet gebeuren. De was, de keuken opruimen en schoonmaken, en ook het balkon kan wel een schoonmaakbeurtje gebruiken. Vanmiddag nog even wat boodschappen doen en effe fietsen, en we hebben de dag weer gevuld. Het blijft toch ook weekend, dus ik wil het ook allemaal niet te gek maken. Beetje rustig aan doen moet ook kunnen vond ik zelf, en aangezien het zo'n mooi weer is, wil ik daar vanmiddag eigenlijk nog wel effe van gaan genieten.

Aangezien ik toch zo lekker bezig was met de lijstjes ben ik meteen maar even door gegaan met het maken van lijstjes. Over een kleine 2 weken ga ik waarschijnlijk nog even een paar dagen skiën met een vriend van me, en daar moet ik nog het een en ander voor regelen. Dus lijstje gemaakt wat ik nog moet kopen zoals een skibroek en sokken, en een lijstje gemaakt van wat er allemaal mee moet. Dat gaat nog proppen worden in de auto, maar zal wel gaan lukken. Daarna meteen door gegaan met een lijstje van wat ik allemaal wil doen als ik weer met m'n ex samen op ga trekken. Dat duurt nog een ruime maand en ik wil leuke dingen met haar gaan doen. Het zou een beetje jammer zijn dat als het dan eenmaal zo ver is, ik vervolgens geen ideeën heb van wat we dan kunnen gaan doen, dus een lijstje van mogelijkheden met wat we kunnen gaan doen is wel een goed idee leek me. Het lijstje varieert van kleine onbenulligheden tot dagjes weg. Weekendjes weg laat ik nog maar even van het lijstje af; dat is (nog) niet van toepassing en ik wil mezelf niet te ver voor de muziek uit laten lopen. Voorbereiden is prima, maar ik moet er bij mezelf voor waken dat voorbereiden niet omslaat in rekenen op dan wel op met m'n hoofd weer in de toekomst gaan leven.

Daarnaast nog even wat muziek bij elkaar gaan zoeken. Als het lukt gaan we (wat vrienden van me en ik) in september een groot feest geven en daar moet natuurlijk wel een muziekje bij worden gedraaid. Dat is altijd een behoorlijke klus om de hele rotzooi bij elkaar gezocht te krijgen en gezien het al wel weer wat jaartjes geleden is dat ik op feestjes wat plaatjes gedraaid heb wordt het weer tijd om de collectie uit te zoeken en uit te breiden. Mooi klusje voor eind van de middag om mee te beginnen, maar eerst de belangrijke dingen doen; dit kan ook wachten want het is nog lang geen september.

Nu dus maar weer mezelf in gang zetten, want om nu de hele dag op m'n hol te blijven zitten schiet ook niet op; de boel wordt niet vanzelf weer opgeruimd hier Knipoog

afbeelding van kroegtijger

Dag 10 - Het schiet op

Dan is het inmiddels alweer dag 10, en dat betekend dat ik op zo'n 25% van de mezelf gegeven tijd zit. Een kleine evaluatie van de status leek me dus wel op z'n plek. Gisterenavond had ik het stiekem toch nog even een klein beetje lastig. Plots was het wel weer erg stil en eenzaam zonder haar in huis. Nu vallen de zondagen me over het algemeen toch al wel het zwaarst. Dat was meestal de dag waarop we samen gezellig op de bank zaten, filmpje kijken of zo, en dat mis ik toch wel heel erg.
In z'n algemeenheid mag ik geloof ik niet klagen over hoe het er bij me voor staat. Elke dag gaat weer een beetje beter in alle opzichten. Zowel in mindful leven als in empathie en communicatie, waardoor andere onderdelen als koppigheid en grenzen opzoeken automatisch ook minder scherp beginnen te worden, maar er is nog volop ruimte voor verbetering. Ik merk wel dat als ik met name niet concentreer op luisteren en empathie toepassen, ik snel in oude gewoontes verval, dus daar moet ik wel echt nog wat meer aan werken om het automatismes te kunnen maken. Het gaat al wel een stuk makkelijker als in het begin, maar het is nog niet op het niveau waarop ik het wil hebben, dus daar moet ik de komende week me met name op richten. Daar ga ik dus vandaag meteen mee beginnen.
Vol goede moed dus de nieuwe week in Glimlach

afbeelding van kroegtijger

Dag 10 (de middag) - Vermoeidheid slaat toe

Inmiddels schiet het al lekker op vandaag, maar ik merk wel dat, nu ik weer mezelf wat meer focus op luisteren en empathie, het behoorlijk wat energie kost. Ik begin al knap moe te worden, en heb nog ruim 2 uur werktijd voor de boeg. Vanmiddag dus maar wat simpele dingetjes gaan plannen; fanatiek nadenken zit er vrees ik niet helemaal meer in. Af en toe dwalen m’n gedachtes ook weer af naar m’n ex toe. Ik begin haar toch wel behoorlijk te missen. Kleine simpele dingetjes die ik tegen kom en normaal met haar deelde wat nu even niet meer gaat. Op die momenten realiseer ik me plots weer dat ik haar toch wel heel erg mis en enorm veel van haar hou. Dan is het weer snel even m’n gedachten halen naar waar ik mee bezig ben en dan gaat het wel weer, maar toch… het zijn de vervelende momentjes die dan spelen.

Al met al gaat het elke dag wel wat beter. Daar waar ik in het begin er toch met grote regelmaat met een ellendig gevoel mee zat, is dat ellendige gevoel er inmiddels wel af, maar het gemis en gevoel van liefde voor haar blijft over. Dat zal denk ik ook nooit weg gaan, en ik zou dat eerlijk gezegd ook niet willen. Ik ben veel te gek van haar daarvoor en is alleen maar bevestiging voor mezelf van wat ik al wist, namelijk dat ik weer samen met haar wil zijn.

Goed, genoeg weemoed voor het moment, nu weer met m’n gedachten bij het moment komen. Daarom maar even snel nagedacht over wat ik voor vanavond nog op het programma zal zetten. Om te beginnen maar eens gaan bedenken wat ik voor het eten wil gaan doen. Vandaag ga ik het lekker simpel houden in ieder geval. Geen zin om uitgebreid te gaan koken, dus een satétje maken met wat sla en aardappeltjes lijkt me wel wat. Wat yoghurt met fruit toe, en ik ben weer voorzien. Daarna moet er in huis nog wat gebeuren. De WC moet nog schoon, en de was moet nog gedraaid worden en daarna lekker op de bank met VI aan effe bijkomen om daarna op tijd m’n bed in te duiken. Ik denk dat ik de avond wel door kom zo Glimlach

afbeelding van Mariah

Kroegtijgers

Valt jou iets niet op!
In het kader van de empathie?

Als je naar je eigen blogs kijkt.
Zomaar een vraag..

afbeelding van kroegtijger

@mariah

Waar doel je precies op?

afbeelding van Pba1211

Aai, even een stapje terug

Aai, even een stapje terug vandaag zo te lezen ...?

Geen probleem de boog akn niet altijd gespannen zijn toch..
enneh... leg de lat niet te hoog... een voldoende is ook goed heb ik mij laten vertellen.
Wat dat betreft..respect.. het zal ook jou niet allemaal vlekkeloos afgaan, maar je bent er keihard mee bezig .
Logisch dat het energie vreet, je bent druk doende met een "herprogrammering"of een "Update".
In dat kader kan het maar zo morgen beter gaan #Patchtuesday... hoewel je dan weer moet uitkijken voor de nodige BUGS Glimlach

Het is in iede r geval voor mij heel herkenbaar, kan zo een paar dagen me prima redden en zo mis je het enorm .
Vooral bij die kleine dingetjes, je kunt het prima zelf, maar niet met iemand delen is ineens zo beladen omdat ze er niet voor je is. Sterkte nog .

afbeelding van kroegtijger

@pba1211

Ach ja, het kan niet elke dag kaviaar zijn natuurlijk Knipoog
Vandaag verliep inderdaad een beetje stroef, maar vanavond gaat eigenlijk wel weer redelijk moet ik zeggen. Nu languit op de bank VI aan het kijken en beetje relaxen. Wat betreft patchtuesday is het goed dat je er over begint. Ik moet zo nog even update kb3013455 terug draaien die fonts om zeep blijkt te helpen... Was het alweer bijna vergeten! Straks maar effe doen en daarna lekker m'n bedje in. Morgen weer met frisse moed er vol tegenaan. Dan weer effe mezelf oppeppen en relaxed de dag beginnen. Als het net zo'n weer wordt als vandaag gaat dat wel goed komen.

afbeelding van Mariah

kroegtijgers

Lees je reactie op Hort maar..

Overigens een prima reactie.
Maar in het kader van empathie zou je kunnen doorvragen!
Waarom zij dat zo vind..

Dat viel mij op.

afbeelding van kroegtijger

@mariah

Ah ja, ik snap wat je bedoelt inderdaad. Als het me wat had kunnen schelen had ik wel doorgevraagd inderdaad, maar eigenlijk kan ik er geen seconde wakker van liggen als ik eerlijk ben dat iemand die mij niet kent, die ik niet ken, niet naast me aan de bar zou willen zitten Knipoog

Inderdaad, in het kader van empathie had ik er gebruik van kunnen maken om meer erover te weten te komen. Daar heb je helemaal gelijk in Glimlach

afbeelding van kroegtijger

Dag 11 - Voor de fans :)

Vandaag maar eens een extra uitgebreid verslag van mijn dag tot nu toe, aangezien er kennelijk toch de nodige liefhebbers zijn van de berichtgevingen Knipoog

Het verloop van vandaag begon matigjes. De wekker ging vanmorgen weer akelig vroeg, en na 2x de snooze-knop te hebben gevonden moest ik er toch echt uit en moest ik zowaar nog opschieten ook. Snel de Senseo dus aangedrukt en onder de douche gesprongen. Daarna met een bak koffie effe lekker rustig uit het raam zitten kijken, want het regende dermate hard dat ik weinig zin had om naar buiten te gaan. Nog even een ontbijtje gemaakt en de file-informatie erbij gehaald. Een kleine bof is dat het vakantietijd is en er dus amper files zijn. Uiteindelijk had ik dan ook nog tijd zat en heb mezelf een 2e kop koffie gegund Knipoog Daarna toch maar eens onderweg gegaan. Gelukkig kon ik redelijk file-vrij mn werk bereiken en zat dus mooi op tijd klaar voor een nieuwe dag noeste arbeid. Het is bij ons ook duidelijk te merken dat het vakantietijd is, want ook hier is het vrij stil. Dat scheelt weer; dan heb ik mooi nog even wat vrije momentjes om mezelf weer op scherp te brengen.

Vandaag dus dag 11 van de 42, waarbij de snelle rekenaars onder ons al kunnen afleiden dat er nog 31 dagen resteren in mijn projectplan. In mijn korte evaluatie die ik gisteren heb gemaakt was ik al tot de conclusie gekomen dat empathie en communicatie nog altijd de nodige inspanning vergen. Ik heb dan ook niet de illusie dat dit ooit een 100% natuurlijke eigenschap van mijzelf zal worden, en dat geeft naar mijn mening ook niet. Zolang ik het maar wel toepas op de momenten dat het nodig is, en ik het ook op de juiste manier toe kan passen is het in dat opzicht al goed voor mij. Sommigen hebben nu eenmaal een aangeboren talent daarvoor. Ik heb dat nu eenmaal niet. Dat brengt ook voordelen met zich mee. Doordat ik lage affectieve empathie heb, maar wel over hoge cognitieve empathie beschik, kan ik erg oplossingsgericht denken. Emoties zitten mij dan niet in de weg en dat kan van tijd tot tijd erg praktisch zijn. Ook hier dus weer ‘elk nadeel heb z’n voordeel’.

Vanmorgen heb ik me met name bezig gehouden met mindfulness. Gedachten niet laten afdwalen naar de toekomst, maar bezig zijn met het hier en nu. Vanmiddag wil ik me wat meer op communicatie gaan richten, en dan specifiek op non-verbale communicatie. Een heel groot deel van communicatie betreft namelijk non-verbale methoden, dus is het naar mijn mening dan ook (zeer) nuttig om daar de nodige kennis over te verkrijgen. Na enig zoekwerk ben ik daar wat interessante artikeltjes over tegen gekomen. Er zijn een aantal onderdelen te onderscheiden in non-verbale communicatie.

Territorium afbakenen is een van de eerste dingen. Het bepaald hoe dicht bij je iemand laat komen. Over het algemeen hebben mensen de neiging om een groot territorium af te bakenen voor vreemden, en naarmate je closer met iemand bent, sta je toe dat die persoon dichterbij komt. Ook is het dichterbij komen en zelfs aanraken een teken van hoe close jij je tot iemand voelt. Via deze signalen kan je snel je positie ten opzichte van een ander te weten komen, maar ook uitstralen.
Lichaamshouding is een ander aspect. Zo straalt schouders naar achteren, borst naar voren hoofd recht en armen ontspannen zekerheid en zelfvertrouwen uit, terwijl naar de grond kijken, schouders hangen, borst ingetrokken juist weer somberheid uitstraalt, en zo zijn er nog tal van andere houdingen te onderscheiden. Naarmate je daarop gaat letten, herken je vrij snel iemand zijn / haar gemoedstoestand en kan je daar weer op inspelen.
Gebarentaal is een ander puntje, waarmee je met name woorden kracht bij zet. Uiteraard is dit ook een vorm van non-verbale communicatie, maar deze is weer heel erg direct. Denk aan een duim omhoog of omlaag, of het opsteken van de middelvinger. Daarmee is dit aanzienlijk minder van toepassing voor mijn doeleinden dan andere aspecten.
Mimiek is wel weer sterk van toepassing. Mimiek (gezichtsuitdrukkingen) kunnen emoties weergeven. Een groot aantal zijn er vrij duidelijk. Vrolijk, boos, verdrietig en ga zo maar door. Door op wenkbrauwen, mond, ogen en lippen te letten kun je heel snel een gemoedstoestand herkennen.
[i]Oogcontact
is het laatste aspect, en misschien wel het belangrijkste aspect. Oogcontact is bijna synoniem voor persoonlijk contact. Door oogcontact kun je aftasten wat je van elkaar wil, wat je voor elkaar voelt en hoe je elkaar ziet. Oogcontact maken en houden is dan ook een van de belangrijkste aspecten van non-verbale communicatie. Met name vrouwen hechten erg veel waarde aan oogcontact. Ze voelen zich veiliger en meer begrepen als ze oogcontact met hun gesprekspartner hebben.

Dat zijn dus weer wat fraaie puntjes waar ik wat houvast aan kan hebben. De rest van de dag ga ik eens extra op deze onderdelen letten en kijken of ik er meer van kan ontdekken dan ik tot nu toe heb gedaan. Op zich is het best een leuk “spelletje” dat je ervan kan maken. Gewoon kijken, niet luisteren (bij voorkeur dus oordopjes in) en nagaan of je aan uitsluitend iemand z’n lichaamstaal, mimiek etc kan aflezen wat er speelt. Weer een mooi opdrachtje voor mezelf dus Tong

Om de berichtgeving voor vandaag even af te maken (voor de fans wederom Knipoog ) nog maar even een kleine voorbeschouwing op de avond. Straks moet ik eerst weer even boodschappen gaan doen. Nog geen idee wat, dus suggesties voor het eten zijn welkom! Tong Dan bij thuiskomst dus eerst even de keuken in en eten, en daarna moet er in ieder geval nog een wasje in de wasmachine worden gemikt en een snelle stofzuiger door de huiskamer worden getrokken. Daarna overweeg ik nog even een sociaal bezoekje af te leggen bij een vriend van me. Die is redelijk ziek geweest, en ben benieuwd hoe het met hem gaat. Een whatsappje is dan weer zo onpersoonlijk; dan ga ik liever even langs. Nu eerst maar weer aan de slag, en dan zie ik vanavond wel weer verder Glimlach

afbeelding van kroegtijger

Dag 12 - Energie op de juiste plaatsen

Dag 12 is het inmiddels alweer, en daarmee dus nog 30 dagen resterend. Vandaag is weer een prima dagje. Op tijd m’n nest uit gekomen, lekker ontbijtje gemaakt, filevrij naar m’n werk gereden (en weer veel te vroeg aanwezig; rustig aan begonnen met koffie) én een mailtje in mijn mailbox dat m’n bestelling verwerkt wordt. Over een week vertrek ik voor 5 daagjes wintersport, en had nog een nieuwe skibroek nodig. Gisteren had ik die besteld, en op het moment dat ik de bestelling had gedaan sprong deze op “uitverkocht” in de webshop. Het was dus nog even billen knijpen of ik dan de laatste was die hem besteld had, of dat ik te laat zou zijn. Het lijkt erop dat ik dan toch de laatste was. Met een beetje geluk wordt ie dan vanavond verstuurd vanuit Frankrijk, en heb ik ‘m vrijdag of maandag dan in huis. Net op tijd dus Glimlach

Dan weer verder met m’n projectje. Gisteren heb ik mezelf eens toegelegd op lichaamstaal en mimiek. Best leuk om eens extra aandacht aan te besteden, maar het lijkt niet zo gek veel voor mij in ieder geval toe te voegen. Mijn probleem zit niet zo zeer in deze onderdelen, maar eerder in dat ik er voorheen nooit zo veel op gelet heb. Puur een kwestie dus van iets beter kijken. Wat dat betreft is het elimineren van externe factoren tijdens gesprekken voor mij vele malen nuttiger gebleken om mijn aandacht bij een gesprek te kunnen houden. Wel is het handig geweest om nog even extra op mijn eigen lichaamstaal te letten. Ik kan nog wel eens ongeïnteresseerd over komen op anderen, terwijl dat toch absoluut niet het geval is dan. Dat is eenvoudig te verhelpen door iets meer de mensen met wie ik praat aan te kijken, licht naar voren te buigen en dus niet onderuit zakken. Ook qua zelfverzekerdheid uitstralen valt er wel wat te verbeteren. Ik ben wel redelijk zelfverzekerd, maar straal dat lang niet altijd ook uit. Daar kan ik dus wel wat meer op gaan letten.

Voor vandaag ga ik mezelf weer eens wat meer toeleggen op mindfulness. Met name het aspect van me niet druk maken. Ik kan me soms nog wel eens druk maken om dingen waarvan ik achteraf dan weer van mening ben dat het totaal niet nodig was. Ik ben dan uiteindelijk niets opgeschoten met me er druk om te maken; het resultaat is niet veranderd erdoor, behalve dan dat ik er zelf last van heb ondervonden. Dan is het best zonde van de tijd en energie. Ik hou me dus alleen nog maar bezig met de dingen die ik leuk vindt, die me interesseren en/of die me wat opleveren.

afbeelding van kroegtijger

Negatieve houding

afbeelding van kroegtijger

Dag 13 - Het gemis en positief instellen

Het schiet alweer lekker op, en vandaag is dan alweer dag 13 aangebroken, waarmee er dus nog 29 dagen resteren. Vanmorgen verliep eigenlijk best wel ok. Wel voelde ik me bij het opstaan spontaan even eenzaam. Om een of andere stomme reden miste ik plots m’n ex die normaal gesproken dan naast me lag, en er nu dus uiteraard niet was. Vrij snel kon ik die knop weer omzetten, maar toch… het heeft me wel even bezig gehouden.

Elke dag voel ik mezelf nog steeds vooruitgang boeken. Ik krijg steeds meer energie, steeds meer zin in de dag die er komt, en voel me elke keer weer vrolijker / opgewekter. Van tijd tot tijd heb ik nog wel dat ik m’n ex toch behoorlijk mis, maar op een andere manier als in het begin. Met name het onbekende en niet weten wat er met haar speelt valt me dan zwaar, maar meestal weet ik mezelf dan vrij snel weer op het goede pad te krijgen door de focus weer naar mezelf te verleggen. Ook heb ik af en toe wel eens de neiging om geïrriteerd te raken over dat m’n ex me niet lijkt te willen begrijpen dan wel niet ziet welke veranderingen ik aan het doorvoeren ben. Nu kan ze daar natuurlijk helemaal niets aan doen; we hebben immers geen contact, dus het slaat ook nergens op om er geïrriteerd door te raken, dat weet ik zelf ook wel… maar toch gebeurt het af en toe wel eens. Dat zijn echt de momenten dat ik mezelf dan weer even een schop onder m’n kont moet geven en me weer op mezelf moet richten, en leven in het hier en nu. Nu is ze hier niet, dus het doet er niet toe…En dan gaat het wel weer ok.

De afgelopen dagen ben ik met name met non-verbale communicatie in de weer geweest en het mindful leven. Ik merk dat dit echt z’n vruchten aan het afwerpen is, en wil dat de komende week dan ook zeker voort blijven zetten. Daarnaast wil ik meer aandacht leggen op het doen van “leuke dingen”. Echt plezier maken in m’n leven en elke dag er weer een feest van maken. De komende dagen ga ik daar dus ook echt werk van maken, en dat betekend dus onder andere de deur uit gaan en leuke dingen opzoeken. Het komt nu eenmaal niet vanzelf naar je toe. Vanavond ga ik dan ook even bij een vriend van me langs, en komend weekend zit inmiddels ook alweer vol gepland. Zo is er zaterdag dan (eindelijk Tong ) de ‘echte’ opening van het wielerseizoen met Omloop Het Nieuwsblad, waar ik al tijden naar uitkijk, en heb ik zondag een verjaardag. Die verjaardag is echter wel een tikkie beladen, gezien dat m’n ex daar ook rond zal wandelen, maar gezien we geen ruzie met elkaar hebben of iets dergelijks, zal dat wel goed komen. Gaan we gewoon een gezellige dag van maken, en dat komt allemaal wel goed dus. Dan is woensdag de geplande vertrek-dag voor vakantie, dus de dagen ervoor zal ik ook wel druk zijn met spulletjes inpakken en bij elkaar zoeken.

afbeelding van kroegtijger

Dag 14 - Werk in uitvoering

Vandaag is het dag 14 van mijn improvement-projectje, en dat is dus precies 2 van de 6 weken die voorbij zijn. Qua planning lig ik volgens mij redelijk op schema. Ik heb voor mijzelf de 6 weken in 3x 2 weken opgedeeld. De eerste 2 weken waren met name bijleren, de komende 2 weken is toepassen, en de laatste 2 weken wil ik besteden aan eventuele verbeteringen of punten die nog niet op het niveau zijn waar ik ze zelf op zou willen hebben.

Wat betreft het bijleren wil ik dat voor de komende periode dus even minimaliseren. Voor nu heb ik meer dan genoeg hooi op m’n vork zitten, en ga ik eerst maar eens zorgen dat wat ik de afgelopen maand(en) geleerd heb ook kan toepassen. Daarvoor moet ik me dus zo veel mogelijk onder de mensen gaan begeven. De komende weken lijkt dat behoorlijk te gaan lukken. Dit weekend zit al redelijk vol gepland. Vanavond even een klein drankje doen met wat vrienden en op tijd naar bed. Ben best moe na zo’n kort nachtje… Dan morgen beetje op tijd opstaan en huis schoonmaken en nog wat sporten en daarna Omloop Het Nieuwsblad kijken, en zondag begint ook weer met wielrennen kijken. Dan is Kuurne-Brussel-Kuurne en daarna nog even naar een verjaardag. Dan volgende week een paar dagen werken en dan lekker wat dagen gaan skien. Ik kijk daar nu al echt naar uit; effe totaal wat anders dan de afgelopen maanden en dat is een welkome afwisseling.

afbeelding van kroegtijger

Dag 15 - Het gaat weer alle kanten op

Dag 15 en vandaag verloopt eigenlijk niet zo heel lekker als ik eerlijk ben. Er komt heel weinig uit m'n handen maar. Gisteren even bij een vriend langs geweest om de wintersport te bespreken, en daarna thuis op de bank neer geploft. Vanmorgen eerst rustig wakker geworden en alles leek wel lekker relaxed te verlopen. Daarna even bij m'n ouders langs gegaan, en thuis daarna wielrennen gekeken. Wel ok, maar naarmate de dag vorderde begon ik toch weer steeds met m'n gedachten naar m'n ex af te dwalen. Ik weet dat ik dat niet moet doen, maar toch, onwillekeurig gebeurt het wel. Morgen zal ik haar ongetwijfeld tegen gaan komen op een verjaardag, en steeds weer schiet dan door m'n hoofd hoe dat dan weer zal gaan verlopen. Ik wil daar absoluut geen rare en ongemakkelijke situaties hebben, en heb mezelf ook voor genomen om die te proberen te voorkomen. Goed, hoe dat gaat zie ik morgen wel, daar moet ik me nu niet druk om maken.

Voor vandaag heb ik verder niet zo heel veel meer in de planning. Zo nog even boodschappen doen, en daarna verder helemaal niets meer. Op zich wel lekkere gedachte, maar aan de andere kant ook wel een tikkie beangstigend. Alleen thuis gaan m'n gedachten snel weer alle kanten op, en dat wil ik eigenlijk voorkomen. Geen idee nog hoe ik dat ga doen. Misschien een filmpje kijken of iets dergelijks. Zolang ik maar niet met haar bezig ben, gaat het met mij eigenlijk wel goed. Het is met name het onbekende waar ik mee zit. Niet weten wat er met haar gaande is, en hoe het met haar gaat, dat vreet enorm aan me. Af en toe hoor ik via-via wel eens wat berichten en dan begin ik me al weer heel snel zorgen om haar te maken. Helemaal niet nodig en niet mijn taak meer, maar toch... Iemand waar je zoveel van houdt, daarvan wil je dat het er goed mee gaat. Als je dan berichten hoort die toch wel op wat anders wijzen, dan is dat wel erg pijnlijk. Vooral omdat je er helemaal niets mee kan. Ze wil geen contact, en nu even helemaal niets van mij weten, en dan ga ik dus ook geen contact met haar opnemen ook natuurlijk. Ik hoop dat ik morgen als ik haar weer even zie en spreek er wat rust uit kan halen, omdat ik dan zelf kan inschatten hoe het met haar is.

Maar goed, nog 27 dagen te gaan, en in die tussentijd zal het allemaal wel los lopen. Daarna kijken we wel weer hoe het er allemaal voor staat en of we weer op een normale manier met elkaar om kunnen gaan. Ik heb me voorgenomen om de komende periode me op mezelf te richten en aan dat plan moet ik me dan ook gewoon houden. Meer kan ik toch niet doen.

Nu eerst maar eens boodschappen doen en mezelf weer een beetje rust brengen. Ik merk dat m'n gedachten alweer alle kanten op gaan en effe wat rust nemen en alles op een rijtje krijgen is dus hard nodig.

afbeelding van Hetlevenismooi

Hallo kroegtijger,

Logisch dat je je druk maakt. Het is ook niet niks.
Je gaat er goed mee om en ik hoop dat het toch ook nog gezellig wordt op de verjaardag.

Leuk vooruitzicht, de wintersport! Grijns

Veel sterkte voor vandaag!

afbeelding van kroegtijger

Goedemorgen

Goedemorgen Hetlevenismooi,

Het zal vast wel gezellig worden denk ik hoor, maar in het begin vast ook wel een beetje vreemd. Ach, ik zie het vanzelf wel. Vreemd genoeg maak ik me nu juist minder druk dan gisteren erom.

Zo eerst maar eens even een broodje maken, effe douchen en van het lekkere weer genieten. Ik merk dat dit soort kleine dingetjes me echt heel veel rust geven. Had ik achteraf gezien al jaren eerder moeten doen, maar ja... beter laat dan nooit Knipoog

Fijne dag nog