Dat is een verhaal. Jij hebt je portie wel even gehad. Blij om te horen dat het beter met je gaat. Ik bewonder je moed en kracht, echt waar, ongelooflijk. Nu na alle heartache en je eigen gevecht ben je dan ook aan het punt toegekomen wat je nog met je ex moet / wilt / kunt. Eigenlijk is dat uitgestelde verwerking, denk ik. Je schrijft dat hij geen contact wil. Wil je dat zelf wel?

Weet je, wat vaak een item is dat terugkeert, ook voor mij en anderen hier, is de verwachting dat iemand eerlijk is. Alleen wat je ook vaak ziet, is dat als er heftige gevoelens in het spel zijn, mensen vaak helemaal niet zo eerlijk zijn. Dus die tegenstrijdigheid van je ex, mag dan duiden op gevoelens van zijn kant nog. En tuurlijk heeft hij die. Maar tegelijkertijd doet hij nu ook niet de moeite voor jou om zelfs maar met je te praten.

Hoe moeilijk het ook is, ik kan me nl ook voorstellen dat je na zo'n beproeving denkt dat je wel weer eens wat prettigs en leuks hebt verdiend (en dat heb je natuurlijk ook), doe je er misschien wel goed aan om even los van wat hij doet of niet doet, in je eigen hart en ziel te kijken wat je voor hem voelt, wat zijn acties voor jou hebben betekend en of je hem nog wel terugwilt met alles dat gebeurd en niet gebeurd is. Je dreigt je afhankelijk van zijn gedrag op te stellen. Je wilt er hoop in lezen. En menselijk ook. Ik doe dat ook bij mijn ex. Maar zijn wensen en gedachten kun je niet lezen, noch beinvloeden. Wel je eigen. Ik hoop dat je de tijd en kracht kunt vinden om na te denken wat jij nog wilt en op welke voorwaarden. Voor je je weer te druk maakt om zijn mogelijke verlangens. Maar dat dat moeilijk is, weet ik ook wel.

Sterkte!

Boa

Ik wil afsluiting, zodat ik kan verder gaan, want zoals het nu is, gaat het niet, hij wil niet praten, en het laatste greintje trots dat ik heb, wens ik te behouden, ik kan me niet verlagen en hem blijven achterna gaan, ik wild at niet. Ik wil weten of hij ook afziet, of hij zich ook gekwetst voelt, want ik weet dat hij bij niemand terecht kan met dingen die hem echt pijn doen. Ik wost dat ik na de chemo een zware terugslag zou krijgen, omdat ik geen tijd heb gehad alles te verwerken, wist niet dat het zo zwaar zou zijn

Ik zorg el voor mezelf, ik neem de tijd om mezelf te verwenne, ik amuseer me met vriendinnen, ik zorg ervoor dat ik er altijd stralend uitzie, ik k om nog onder de mensen, ht is neit dat ik me afsluit van mijn leven. ik voel me veel beter, enerzijds door mijn gewichtsverlies, waardoor ik voortdurend aandacht krijg van anderen, enook omdat ik weet dat hij er nog niet over is, dat kan gewoonweg niet, de reden dat hij het uiteindelijk heeft gedaan gemaakt is om dat hij bang is dat als we wilden trouwen dat ik voor mijn familie zou kiezen en niet voor hem, en hem dan zou laten vallen. Daar is hij bang voor, en hij beseft niet dat als ik al 2 jaar zo close ben met hem, dat het teken is dat ik bereid ben ervoor te vechten, anders begin je niet aan zo'n relatie. Hij gaat zijn fout inzien, vroeg of laat, want hij gaat nooit iemand vinden die in de verste verte zou doen voor hem wat ik deed. En ik hoop dat hij het snel beseft.

er is mij iets opgevallen, telkens hij hoort van vrienden dan ik er supergoed uitzie of als hij me zelf ziet, dan doet hij supergrof tegen mij, ik begrijp het niet goed, dan zegt hij ineens da hij zich goed voelt, terwijl hij eruit ziet als een wrak

Ik denk dat het niet zo vreemd is, je vriend probeert zich groot te houden waarschijnlijk.
Als je emotioneel een beetje normaal bent heb je altijd heel veel last van een verbroken relatie en als je dat niet hebt, stoppen ze bijna altijd het verdriet weg door nieuwe schoenen aan te trekken, of heel dapper vol te houden dat het hen niets doet

Ik heb net resultaten binnen gekregen van de dokter, ik twijfel of ik ze hem zou doorgeven, hij heeft me wel altijd gevraagd hem op de hoogte gehouden, maar langs de andere kant, als hij ze wilde weten, zou hij het zelf toch vragen?

Ze zijn positief:) veel beter als verwacht

De mooie tijden zijn er al:) Ik vind het gewoon jammer dat we dit niet samen hebben kunnen doormaken, het had ons als koppel zoveel sterker kunnen maken. Maar het zei zo...Tot nu toe negeren we elkaar nog steeds als we elkaar tegenkomen. Soms maakt het mij kapot, maar langs de andere kant denk ik dan, als ik hem was, zou ik ook niet durven praten.