Meis, wat een verhaal... En vooral natuurlijk, wat een emoties! Je hebt zoveel meegemaakt deze laatste maanden. Je liefde die je verlaat, de baan van je dromen die dan verstoord wordt door een heftige depressie. Ik kan alleen maar zeggen dat ik het al heel knap vindt zoals je er tegenaan kijkt, en zoals je knokt! Ik ben heel blij dat je een manier hebt gevonden om je verhaal kwijt te kunnen, want dat helpt echt.
Ik kan je voor nu een schouder aanbieden en dat doe ik ook. Maar ik wil ook op wat "praktische zaken" terugkomen. Wat betreft dat anoniem bellen: tja, wie heeft dat niet ooit gedaan? En wat heb je verder gedaan dan? Niks toch? Het is onzin wat hij zegt over dat aangeven bij de politie. Die zullen daar niet eens serieus naar luisteren. Wat betreft het achterhalen van dat nummer. Ik weetniet eens of dat bij mobiel kan. Bij vaste lijn wel, maaaaar....alleen na een heeeeel proces en nadat er meer gebeurd is. KPN onderzoekt dat soort dingen niet zomaar. Vriendin van mij is ooit gestalkt door nieuwe vriendin van een ex van haar (jaja, dat kan ook) en haar is dat toen gelukt alleen omdat haar zwager bij KPN werkte. Dus maak je niet druk. Ten eerste is het niks ernstigs wat je hebt gedaan, ten tweede heeft hij geen poot om op te staan.

Dan wat betreft het uitkopen. Ik snap dat je hoofd daar helemaal niet naar staat, je hebt wel andere zaken aan je hoofd. Daarom zou ik je aanraden hier iemand bij te betrekken. Of een vriend/familielid die hier goed mee om zou kunnen gaan, of desnoods een deskundige. Ja, dat kost je dan wel geld, maar ik denk dat het je nog meer geld gaat kosten als je het alleen doet en je door emoties laat overmannen.

Trouwens, dat checken van die mails, kan ie dat niet ergens anders doen? Neemt ie zijn pc toch maar mee??
En ik vind het ook onzin dat hij elke dag voor zijn post komt. Ik bekijk mijn post niet eens iedere dag. Ik denk dat het minder confronterend voor jou zou zijn als hij niet steeds langs komt. Kan je het niet doorsturen? Of bij buurvrouw leggen dat hij het daar op komt halen.

Italygirl, laat je niet be?ɬØnvloeden door wat hij zegt. Hij zal waarschijnlijk boos worden als jij dit soort maatregelen neemt. Maar jij moet wel, om jezelf te beschermen.
Heeel veel sterkte, Panic

Thanks voor je verhaal, wat een verhaal... jij verdient het echt nergens aan dat hij je zo behandelt, neem die verwijten en bedreigingen niet serieus. Hij heeft duidelijk ook moeite jou los te laten, en uit dat op deze manier...een hele foute manier in mijn ogen.
Probeer jullie tijd samen te koesteren, en daar echt met een goed gevoel op terug te kijken. Het was mooi wat er was, en nu is de situatie anders. Hij is anders. Maar een deel van hem en jullie mooie momenten samen, die neem je altijd met je mee. Die tijd is niet verloren, al lijkt dat misschien zo nu. Laat hem los, hoe moeilijk dat ook is. En inderdaad, vermijd die momenten dat jullie elkaar weer zien, het is niet nodig! Neem een stapje afstand van hem, en een stapje terug naar wat er samen was. Geef die tijd een plek, een waardige plek. En gooi al je emoties eruit! Stapje voor stapje, uiteindelijk kom je wel vooruit. Ook al zie je het misschien niet, er komt een moment dat je voor je eigen gevoel opeens een grens over bent. Dat je met een goed gevoel kunt terug kijken op wat er was, zonder de pijn dat die tijd verleden is. Hou je taai!

Hoi BIG ( Belgi?ɬ´, Italiaans, Girl, de afkorting vind ik een goed begin om naar te kijken en dan ervoor misses )

Ik heb vannacht je verhaal uitgeprint en in bed gelezen, ik was doodmoe van alle ellende waar ik op dit moment ook in zit, wat een nachtmerrie. En eerdaags zal ik mijn verhaal ook uitwerken en versturen.
Ik moet steeds aan je denken en sta op met mijn verhaal op dezelfde plek als jij. Ik weet dat jij je vertrapt en in de steek gelaten voelt en dat ben je ook.
Ik wil je zo graag 1 ding zeggen waarvan ik hoop dat je het eruit pakt en er wat mee doet.
Jij wilt volgens mij altijd alles goed doen, voor de ander en met respect behandel je alles wat op je pad komt en dat is heel erg mooi en dat moet je nooit loslaten want dat is wie jij bent. Echter 1 ding ontbreekt er zo in je verhaal en dat is JIJ, dat jij gaat staan voor JEZELF. Waar is je boosheid???? als je altijd kalm blijft om de situatie te redden om het goed te laten verlopen verstik je jezelf. Jij mag enorm boos worden hoor?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶daarmee geef je de ander zelfs iets, duidelijkheid en de grens, want die kent hij kennelijk niet.

Hoeveel pijn het mij nu ook doet en door hoe een grote hel ik ook ga, ik weet dat ik hiervan iets moet leren en wil leren. En dat is mijzelf serieus nemen, verantwoordelijk te gaan staan voor mijzelf. Geen zoete broodjes blijven bakken voor vrede, je eert jezelf daarin niet en dat maakt het zo ondraaglijk. Hij kan maar door blijven gaan met je te manipuleren en jij laat dat toe. STOP het, jij kan dat. Ga eisen stellen, keihard zodat hij ook weet waar hij staat.
Het grootste goed wat mij nu toekomt is te zien dat ik dit nodig heb om eindelijk te leren voor mijzelf te staan en dat geeft mij de sleutel van zelfverzekerdheid en vertrouwen en pas dan kan ik het eens aan een ander gaan geven.
Ik hou van mijn ex, kan goed zien wat ik fout gedaan heb en ook wat hij fout doet( makkelijkst van alles ) maar ik ben ook zo boos op hem, de klootzak, valse grote rotvent, heeft me een trap in mijn rug gegeven. Ik heb heel lang dat laatste niet toegestaan in mijn leven, nu wel. Nu weet ik dat dit mijn gevoel is en dat staat los van de realiteit?¢‚Ǩ¬ù Twee vechten twee schuld?¢‚Ǩ¬ù.

Helemaal met Panic eens, zet hem op. En laat, als je maatregelen gaat nemen, eerst het achterste van je tong zien, dan weet hij meteen dat je serieus bent en hij kan stoppen met manipuleren. Ingang geblokt voor hem en jij leert voor jezelf te staan.

Lieverd, inderdaad is het voor ons allen hier stapje voor stapje. Stapje voor stapje kom je steeds dichter bij jezelf, ook al voel je dat niet meteen, je bent al een heel eind op weg.

xkimkim

Ik heb maanden gewoon enkel in de put gezeten, gehuild, gevochten, vragen gesteld en niet geweten wat te doen met de antwoorden. Soms mezelf verdovend met verstand op nul te zetten door eindeloos tv te kijken, maar meestal heel intens die pijn gevoeld en me eindeloos vragen gesteld hoe het verder moest.

Ik meen het echt dat deze site vinden me veel heeft geholpen, ten eerste om eindelijk echt een luisterend oor te vinden, ook om mezelf te troosten dat ik het niet alleen ben die zo?¢‚Ǩ‚Ñ¢n wirwar van emoties krijgt te verwerken, maar vooral om eindelijk aan mezelf te gaan denken. De voorbije week is er eindelijk een begin gemaakt van wat ik ?¢‚ǨÀúde rest van m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n leven?¢‚Ǩ‚Ñ¢ noem. Het zijn maar eerste stapjes, maar er is veel besef gekomen dat ik zelf m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n hindernissen moet gaan aanpakken. Ik weet nog niet goed hoe ik het moet aanpakken, het zal met vallen en opstaan zijn, maar alles wordt w?ɬ®l plots veel duidelijker. Ik kan hem sinds de laatste dagen eindelijk meer ?¢‚ǨÀúloslaten?¢‚Ǩ‚Ñ¢ en hem z?¢‚Ǩ‚Ñ¢n eigen leven gunnen, hoe erg het ook is voor mij dat ik daar niet bij hoor.

Maar we hadden elkaar nodig om van elkaar te leren, zo is het met alles dat je op je levenspad tegenkomt, aan jezelf is het dan om er wat aan te doen. Maar daar is veel moed voor nodig, die ik momenteel nog niet helemaal heb. Maar ik ben de moed aan het verzamelen?¢‚Ǩ¬¶?جÅ?†
Moeilijk aangezien ik een levensgenietster ben en met het motto ?¢‚Ǩ‚Ñ¢pluk de dag?¢‚Ǩ‚Ñ¢ liefst niet te diep blijf graven in oude pijnen. Nu is het aan mij om de 2 te leren combineren, van je leven een fijne tijd maken, maar ook niet blindelings hindernissen uit de weg gaan om mezelf te sussen.
Want ja, die symbiose met m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n ex-ventje was zo heerlijk, voelde zo warm en veilig, dat ik echt dacht dat er al vele aspecten van m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n leven op het juiste spoor zaten (woonst, de ideale partner, zekerheid,?¢‚Ǩ¬¶.) Ergens wist ik wel diep vanbinnen dat ik mezelf soms suste, maar het was te zalig om daar teveel bij stil te staan en dit sprookje me niet te laten overkomen. En ik dacht: ?¢‚ǨÀúde liefde overwint alles?¢‚Ǩ‚Ñ¢ als ze maar sterk genoeg is.

Misschien moet ik het concept ?¢‚ǨÀúliefde?¢‚Ǩ‚Ñ¢ herzien en heeft m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n ex me echt wakker geschud met deze breuk, en op die manier kan je dat als een daad van liefde bekijken. Misschien wordt hij ook boos als ik te dicht bij hem kom, omdat dat hem belemmert, maar ook omdat hij het erg vindt me zo te zien wegkwijnen zonder verder na te denken.
En ja, dan zou je kunnen zeggen dat dit het beste was dat me kon overkomen, maar zo kan ik het (nog) niet bekijken en waarschijnlijk nooit.
Daar voelde onze relatie t?ɬ® symbiotisch en lief en knus voor.

Dit alles om maar te zeggen dat keuzes maken verdomd moeilijk is, en je hoopt altijd dat je de juiste keuzes aan?¢‚Ǩ‚Ñ¢t maken bent (dat gevoel krijg je dan ook als je bezig bent met ?¢‚ǨÀúhuisje tuintje boompje?¢‚Ǩ‚Ñ¢)
Inderdaad, Amelie en Boa, een vervroegde midlifecrisis is misschien wat me nu overkomt, zoals veel vrouwen in de dertig. Waarom? Omdat je geen tiener meer bent die kan denken ?¢‚Ǩ?ìLater word ik zus of zo?¢‚Ǩ‚Ñ¢, maar nee, nu moet het echt gaan gebeuren en dat zorgt voor verdromd veel stress! Bij vrouwen des te meer omdat het klokje tikt en je echt wel aan kinderen moet gaan denken, al is het al maar enkel de vraag: ?¢‚Ǩ?ìWil ik er echt? Misschien nu niet, maar dan krijg ik er later spijt van als het te laat is.?¢‚Ǩ¬ù
Daarom, de Marie-Claire zou er dikke duiten mee verdienen, om zo?¢‚Ǩ‚Ñ¢n artikel te publiceren, zelfs een heel tijdschrift over dit onderwerp.

Sinds ik deze blog heb opgestart, voel ik me als het ware elke dag een beetje groeien in de goeie richting, en daar ben ik jullie allemaal ontzettend dankbaar voor, want zonder jullie commentaren zou ik nog steeds in het enge straatje van verdriet en mijn eigen mening zitten.
Ik ga er nu dus wat mee (proberen te) doen. Het zal een heel harde weg zijn, maar met het zonnetje dat hier vandaag schijnt, wil ik hem aangaan. Spijtig dat het zonder hem is, maar als de weg de moeite loont, zal ik daarvoor nog meer van hem houden.

Ach, ik klink nu zo sterk als ik m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n artikel herlees, wie weet zak ik vanavond als ik thuiskom weer als een kaartenhuisje in mekaar. Ik zie mezelf eigenlijk steeds hetzelfde schrijven, nu komt het er op aan er ?ɬ®cht iets mee te gaan doen. Ik weet nu dat er ergens nog wel een sprankeltje hoop is, dat ik ooit weer gelukkig zal zijn of beter in m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n vel zitten.
Vanavond echter?¢‚Ǩ¬¶..vanavond ga ik op caf?ɬ© of ?¢‚ǨÀúeen goei pintje pakken?¢‚Ǩ‚Ñ¢ zoals wij zouden zeggen!

Veel liefs,

italygirl

Bedankt Eeffie voor je raad.
Haha, dat zou een goeie zijn, als de politie ons een psycholoog adviseert, dan hoort hij het eens van een offici?ɬ´le instantie dat hij beter ook eens aan zichzelf zou werken. Hij reageerde daar heel boos en bang op als ik zei dat hij (of wij samen) beter een therapeut zouden opzoeken en wilde dit absoluut NIET.

Ik heb hem de laatste dagen echt volledig losgelaten, maar continu terwijl ik hier een belangrijke overeenkomst over ons appartement zit op te maken, speelt me door m'n hoofd hoe hij nu tegen haar dezelfde dingen misschien zegt, als tegen mij in't begin. Gewoon weer hetzelfde liedje zonder ooit eens na te denken!

Toch wil ik als troost voor mezelf geloven dat ik voor hem w?ɬ®l speciaal was en z'n grootste liefde tot nu toe (dat zegt hij trouwens ook). Maar hij zegt er wel bij: "Ik hoop dat er ooit nog een grotere liefde komt, anders word ik gek!"
Hij loopt dus gewoon weg van problemen, maar ach, ik doe geen moeite meer, want hij zal er toch zelf moeten achterkomen.

Waar ik nu zelf mee zit, is inderdaad die onzekerheid. Kan ik ooit nog iemand geloven?
Gisteren kwam ik toevallig op m'n yahoo-adres een oud mailtje van hem tegen (geschreven aan mij vanop z'n werk, 2 weken voor hij wegging) Ik check dat adres niet vaak en was het mailtje volkomen vergeten, maar heb er gisteren echt wel een tijdje verbaasd naar zitten staren.

Ik had het die tijd wat moeilijk met mezelf en ik citeer hier wat hij me toen schreef.
"Lieve poesje,
Je moet echt proberen die negatieve gedachten uit je hoofdje te zetten, ik heb ook wel eens een dag dat het wat minder gaat, maar dan zeg ik hup al?ɬ© en dan maken we er het beste van. Dat moet je proberen steeds weer te doen, hoe moeilijk ook, hoe groot den tegenslag ook?¢‚Ǩ¬¶steeds weer het beste proberen te maken en je zal zien, alles komt op z?¢‚Ǩ‚Ñ¢n pootjes, zoals dat steeds het geval is?¢‚Ǩ¬¶ Het kan al eens tegen zitten, das bij iedereen zo, maar steeds komt alles weer goed?¢‚Ǩ¬¶ Die droomjob vindt je heus wel, geloof me en ik zie je supergraag, daar gaat niemand of niks wat kunnen aan veranderen.
X
teddy"

En 2 weken later sloot hij de deur achter zich...
En dan zegt hij als uitleg toen hij me verliet: "Luister naar deze tip voor de toekomst, leer de 'signalen' herkennen!"
Begrijpe wie begrijpe kan....hoe kon ik nu weten wat er allemaal in z'n hoofd speelde?

Hij zal inwendig misschien wel hebben zitten vechten voor 'ons', maar wel spijtig dat ik niet mocht deelnemen aan het overwegen van de situatie...so unfair!

Groetjes,

italygirl

Weet je, soms zijn de adviezen die we een ander geven, zijn de woorden die we tot een ander richten, eigenlijk voor onszelf bedoeld. Op deze site zie je dat ook. Mss dat je dat mailtje van jouw ex op die manier eens zou moeten lezen. Ik weet het niet, kan niet in zijn hoofd kijken.... Maar wellicht wilde hij zelf niet de problemen onder ogen zien, richtte hij die woorden eigenlijk tot zichzelf. Heb je ook een pb'tje gestuurd.
Liefs, Panic

Hoi, even ingaand op de verkoop van het appartement: Natuurlijk kun je de stijging van de waarde van vastgoed meeberekenen in je prijs. FFtjes uw poot stijf houden! En met de rest: Sterkte!

We gravitate to what we secretly love most.