Zoals ik vannacht al schreef - inmiddels wat geslapen - ben ik na 2 jaar weer terug op deze site. Niet vanwege de relatie van toen, maar vanwege de relatie die ik nu heb. Of had, beter gezegd. Hieronder mijn verhaal. Ik hoop dat jullie het willen lezen en me van advies kunnen dienen. Hulp is geboden, ik weet namelijk niet wat ik er van moet denken. Is iemands gevoel echt weg, of is het slechts een uitvlucht van iemand die niet goed in haar vel zit (en zelfbescherming toepast na andere negatieve ervaringen in relaties)

De vorige keer dat ik hier zat, was net een relatie van 5 jaar afgelopen. Mijn eerste echt grote (langdurige) liefde, dus dat deed pijn. Maar wat men hier zei, dat heeft me wel geholpen. En ik kwam er overheen, kreeg een mooi jaar en kreeg een een jaartje geleden een nieuwe vriendin. En inderdaad, het klopte: dat was veel beter, veel mooier, veel intensiever... Toen pas zag ik in dat mijn oude vriendin helemaal niet zo goed bij mij paste. Zij, mijn nieuwe vriendin, dat was nog eens liefde.

Elf maanden gingen we als een speer. Super, dat hebben we beide ook vaak uitgesproken. En het is niet dat wij dat alleen maar zagen door een roze wolk. Van iedereen in onze omgeving hoorden we hoe goed we toch bij elkaar pasten. Het was nieuw en leuk. Het was met diepgang, het was intens. Het was datgene waarvan je dacht: zo voelt dat dus, de ware.

Sinds begin juni was het minder leuk. Het zat zo: ik kreeg toen vakantie, zij juist net een nieuwe baan. Zij zat dus vol van werk, ik juist niet. De afgelopen twee weken was het andersom: zij vakantie en ik juist weer werken. Beiden een prachtige baan, waarin we veel leuke dingen meemaken en die ook altijd deelden. Maar in de laatste zes weken was het minder. Dat voelde ik ook.

En dus volgden gesprekken.

Zij vond zichzelf naar eigen zeggen een 'saaie vriendin' geworden, die niet meer - zoals in de eerste elf maanden - riep dat we vooral leuke dingen moesten doen in het leven. En die vooral moe was elke avond. Zij vond zichzelf een bankhanger geworden, en daar was ze niet blij mee. Ik op mijn beurt probeerde haar gerust te stellen: dat vond ik niet erg (is ook echt zo), en zei dat het vast ook met haar nieuwe baan te maken had. Immers, nieuwe mensen, nieuwe indrukken; dat kan vermoeiend zijn, hoe positief ook.

Ook sprak ze uit dat haar wat lusteloze gedrag misschien wel te maken had met het anticonceptiemiddel dat ze gebruikt. Dat was ook terug te vinden in de lijst met bijwerkingen.

Daarnaast was er nog de kwestie-vriendin. Ze heeft twee hartsvriendinnen. Eentje is al getrouwd en heeft een kind, de ander niet. Vooral met die laatste kon ze veel en impulsief dingen ondernemen. Maar een paar weken terug vertelde die vriendin ook zwanger te zijn. Waarna mijn vriendin (of moet ik zeggen ex-...) daar toch wel mee zat: in de zin van 'nu ben ik de enige die niet zwanger is, etc.'

Allemaal dingen dus die nogal voor wat veranderingen zorgden, voor een niet altijd even leuk gevoel. Tel daarbij op dat de nieuwigheid van onze relatie na 11 maanden er vanaf was. In ons laatste gesprek, dit weekeinde, zei ze dat haar gevoel voor mij er niet meer genoeg is geweest de laatste weken. En dat ze het dus uitmaakte.

Het was minder leuk de afgelopen weken, dat klopt. Maar er was geen ruzie, geen vertrouwensbreuk, geen affaire of wat dan ook. Alleen dat het gevoel bij haar niet altijd even goed was.
Maar, zei ze zelf, er waren ook veel momenten dat het gevoel er wel was.

Dat bleek ook: twee weken geleden stuurde ze me nog een kaartje met daarop de tekst dat we het zo leuk hadden en dat het vast nog veel leuker zou worden. En twee weken geleden wees ze nog op huizen waarin ze ons wel samen zou zien wonen. Ook hebben we vorige week nog vol enthousiasme een weekendje weg geboekt.

Feit is dus dat we het elf maanden super hadden, de laatste weken niet slecht maar gewoon iets minder leuk. Maar desondanks waren er zelfs in die laatste weken nog wel positieve zaken en genoeg voorbeelden van dat het gevoel er bij haar nog volop was (geeft ze ook toe). En toch besluit ze het stop te zetten, doordat er ook momenten waren dat ze het goede gevoel niet had.

Maar wat is hier nu aan de hand?

1. Dat haar gevoel de afgelopen weken niet altijd er meer was: kan dat ook voortvloeien uit een opeenhoping van veranderingen??(vermoeid van nieuwe baan, bijwerkingen van anticonceptie, buitengesloten voelen doordat al je vriendinnen met kinderen bezig zijn en jij niet én dan ook nog dat het 'nieuwe' er vanaf is bij ons) ??

2. Ze heeft een paar jaar geleden drie jaar een klote-relatie gehad. Ze is daarin twee keer door haar toenmalige vriend bedrogen en heeft zelfs professionele hulp gehad. Daar is ze heel sterk uit gekomen.
Maar: ze zei tegen mij dit weekeinde dat ze dus bij ons nu na elf supermaanden iets van een negatieve lijn zag.
Ik denk dan: misschien doet het haar terugdenken aan toen, en zo van: daar gaan we weer. En dat ze er dus uit zelfbescherming maar meteen een einde aan maakt. Zou toch ook kunnen?

Zowel 1. als 2. klinkt volgens mij aannemelijk. Dat het haar allemaal wat teveel is geworden en dat laatste van ons, dat ze dat er niet bij kan hebben en dus de stekker er uit trekt... Of dat ze doordat we nu een dipje hebben, meteen uit het veld is geslagen door de herinnering aan de relatie waarin ze helemaal de vernieling in werd geholpen en dus nu uit zelfbescherming meteen een muur optrekt en het dus uitmaakt.

Het zijn zaken die ik haar nu meteen wel wil voorleggen, maar enkele dagen wachten lijkt me beter.

Wat vinden jullie van deze overwegingen van mij? Kunnen die je ertoe drijven om bij de eerste de beste tegenslag - je kunt toch ook niet je leven lang op een roze wolk zitten?? - meteen te stoppen met de relatie?
Of zit ik mezelf nu voor de gek te houden en moet ik me er gewoon meteen bij neerleggen... dat laatste kan ik me niet voorstellen, dat iets wat zo goed was, zo snel en abrupt weg kan zijn. Ook gezien de hierboven eerder beschreven positieve zaken in de weken waarin het even wat minder was.

Graag hoor ik jullie mening, sorry voor het misschien wel erg lange verhaal.

groeten, Scribent1981 (die deze relatiebreuk van 1 jaar wel tien keer zo veel voelt als die van de vorige keer, van 5 jaar... hetgeen ook wel wat zegt over hoezeer deze meid en deze relatie me aan het hart gaan)