Gesprek met mijn ex

afbeelding van Anoniem123

Zo. Ik zit weer in de trein terug naar huis na een emotioneel gesprek met mijn ex vriend. Ik heb hem niet meer gezien sinds hij het uitmaakte en het was een lastig moment om hem weer te zien. We hadden bij een café afgesproken om daar iets te gaan drinken en alles uit te praten. Ontzettend ongemakkelijk en een pijnlijk gesprek om te beginnen.. Hij viel gelijk met de deur in huis en vertelde hoe erg het hem speet dat het op deze manier uit is gegaan (Skype). Hij had het er nog elke dag moeilijk mee en voelde zich vaak alleen. Kan mij jouw verdriet nu schelen, was het eerste dat in me opkwam. Hij die mij zoveel verdriet heeft aangedaan verwachtte nu medeleven van mij. Maar ik begreep hem wel. Ik voel me af en toe ook ontzettend eenzaam.
Uiteindelijk een goed gesprek gehad met de nodige tranen. Tot het moment dat hij vroeg of hij mijn hand mocht vasthouden. Ik wees het af omdat het me niet verstandig leek. Ik zat het hele gesprek in dubio aangezien ik hem nog steeds een ontzettend leuke jongen vind. Maar er kwamen tijdens het gesprek ook kanten van hem naar boven die me deden beseffen dat het goed is dat het uit is gegaan. We hadden het waarschijnlijk toch niet lang meer volgehouden. Na een uur gepraat te hebben leek het mij goed om naar huis te gaan. Hij zei dat hij geen haast had en graag nog met me door de stad wilde wandelen. Maar ook dat aanbod heb ik, met pijn in mijn hart, afgewezen. Eenmaal op het station aangekomen hield hij me nog stevig vast, ik heb me altijd zo veilig en fijn gevoeld als hij dat deed. En dat was het meest pijnlijke moment. En het moeten weglopen daarna.
Ik heb gemerkt dat we allebei nog veel van elkaar houden en dat we het goed hebben gehad samen. Maar we konden niet meer samen zijn. Dat zou niet meer werken. Wie weet ooit, als we allebei volwassener zijn. Maar voor nu is het toch echt over. En dat sloeg hard in..

afbeelding van waterman

Hoi Anoniem123

Citaat:

Hij viel gelijk met de deur in huis en vertelde hoe erg het hem speet dat het op deze manier uit is gegaan (Skype). Hij had het er nog elke dag moeilijk mee en voelde zich vaak alleen. Kan mij jouw verdriet nu schelen, was het eerste dat in me opkwam.

Eigenlijk denk ik dat je het goed gedaan hebt. Dat het emotioneel was, dat is natuurlijk wel logisch. Maar je bent dicht bij jezelf gebleven. Je hebt weinig ruimte gelaten voor zeer emotionele, maar zeer nietszeggende uitingen van genegenheid. Want dat zou de verwarring alleen maar groter maken. En dat snapte je, en je deed er dus niet aan mee!

Citaat:

Maar we konden niet meer samen zijn. Dat zou niet meer werken. Wie weet ooit, als we allebei volwassener zijn.

Ik denk dat dat heel verstandige dingen zijn, die je daar zegt. Ga door met jou leven. Laat hem maar. Eerst moet de onrust weg, het verdriet moet weg, je eigen leven weer oppakken. Hij speelt daar geen rol meer in. Dat zijn de feitjes. Nu niet gaan hopen dat hij ooit weer terugkomt. Niet op gaan rekenen. Echt niet.

Heel veel sterkte!!!!
Waterman

afbeelding van Anoniem123

bedankt

Bedankt voor dit bemoedigende bericht. Toen ik weer in de trein terug zat kon ik mezelf wel voor de kop slaan dat ik niet langer ben gebleven, het gaat zo tegen mijn gevoel in. Ik mis hem op dit moment nog steeds ontzettend en voor mijn gevoel ben ik weer even terug bij af. Maar je hebt gelijk, ik zal mijn eigen leven weer moeten oppakken. Ik bedacht me vanmiddag ineens heel rationeel waar ik nu eigenlijk zo verdrietig om ben. Ik mis een persoon met wie ik een aantal dagen in de week leuke dingen ging doen en die me fijn kon vasthouden. Dat is best bij een ander te vinden, iemand die qua karakter wellicht beter bij me past. Dankjewel nogmaals

afbeelding van Nientjuh1

Wauw, ik heb echt bewondering

Wauw, ik heb echt bewondering voor jou. Dit bericht wat je gestuurd hebt is al wel best oud, maar ik wil er toch op reageren en hopelijk krijg ik ook weer bericht van jou.

Hoe lang nadat het uit is hebben jullie weet afgesproken? En heb jij hem benaderd of hij jou? Het is nu 10 dagen uit met m'n ex en heb hem sinds dinsdag (22 maart) niet meer gesproken. Het is nu zondag nacht (27 op 28 maart).

Wanneer is een goed moment om hem te benaderen? Hij heeft het via whatsapp uitgemaakt, niet geheel onverwachts, maar toch ook wel (ja heel vaag). Hij houdt nog van me maar niet genoeg, wat dat ook betekend.

Ik heb hem sinds het uit is (18 maart) niet meer gezien, en we hebben dus nooit meer face to face gepraat. Dat doet pijn. Helemaal nu hij geen contact meer zoekt. Ik heb wel die behoefte nog. Ik weet dat ik hem niet terug krijg, al zegt m'n gevoel iets anders, maar wil het wel normaal afsluiten door te praten, maar ben bang dat hij dat als een last ziet en als irritant. Heb je een advies?

afbeelding van Hetlevenismooi

@Anoniem123

Dat weglopen, kan me voorstellen dat het je pijn deed! Oei!
Maar echt, je hebt het goed voor jezelf gedaan zo.
Jij maakte het tenslotte niet uit, was zijn keus.
Goed dat je zo dicht bij jezelf bleef, met respect voor jezelf.

Sterkte!