1,5 week na de Verlossende??? woorden...Schuldig

afbeelding van Ricksterr

Het is fijn te lezen dat men mij mist, of zich zorgen maakt om mij. Waarom heb ik even niet geblogd...?

Torn zei het al en anderen, dit zal leven duren voor het indaalt bij je, ik dacht doe niet zo mal, ik ben blij, ik ben opgelucht waarom nog erover nadenken, ik ga verder...dahaaag...eindelijk is het over.

Nu na het velen daten, wat overigens wel fijn was voor mijn ego, begin ik nog meer te beseffen dat zij de ware voor is/was. Hoe vreemd zijn de gedachte nu die ik nog nooit eerder heb gehad als, ik ben voorlopig niet meer toe aan een relatie, ik wil niet meer daten met vrouwen. Het is zelfs zo sterk dat ik laatst een date had waarbij ik onvermijdelijk had kunnen eindigen in haar bed. Na het terrasje stapte ik op en zij ik dat ik naar huis ging, en geloof me ik ben een heeeeele gezonde man met zeer veel gezonde verlangens.
Ik ben gewoon niet meer instaat om met andere vrouwen te zijn. Ik ben veels te druk met mijzelf. Alles wat er nu gebeurt in mij is het rationele en het gevoels-gedeelte die een ontzaglijke oorlog in mij voeren.
Het besef dat ik zoooo veel beter af ben zonder haar, en al haar eigen dingen, wetende dat zij mij daar ook niet nog eens bij kan hebben.
Aan de andere kant heeft zij mij niet overal in haar gezinsleven bij betrokken? Was dat niet haar manier van zeggen ik hou van jou, in plaats van soms de 4 woordjes rechtstreeks uit te spreken naar mij. Ik voel mij schuldig, omdat ik alleen maar dat wilde horen en niet meer instaat was te zien wat ze deed. Ik voel mij schuldig dat ik ben weggelopen bij haar,....dat zij mij toch heeft tegengehouden had mij voldoende moeten zeggen om niet eens meer de time-out in te gaan Verdrietig. Ik voel mij schuldig omdat ik egoïstisch was en niet instaat was haar kant te zien. Ik voel mij schuldig dat ik het heb uitgemaakt op de meest idiote en slecht manier die ik maar kan bedenken. Ik voel mij schuldig omdat ik vind dat ik niet genoeg voor haar heb gevochten. Ik heb alleen maar zitten afwachten en dat doe ik nog steeds. Ik weet niet wat wijsheid is. Ik zit nu te alweer te huilen....
Ik voel mij schuldig dat ik niet harder mij best heb gedaan voor haar door meer begrijpend te zijn, ik voel mij schuldig dat ik maar steeds in paniek was, ik voel mij schuldig dat ik bang was haar kwijt te raken en daardoor mij maar heel dienstbaar opstelde.
Ik voel mij schuldig omdat ik niet instaat ben haar los te laten. Ik voel mij schuldig dat ik tegen iedere vrouw kan zeggen nee ik wil jou niet ik wil alleen haar en ik wil ervoor op mijn knieën en haar smeken om het nog een keer te proberen. DAT gevoel daar voel ik mij schuldig om.

Waarom hou ik nou juist zoooo ontzettend verschrikkelijk veel van haar?????

Ik weet dat ik beter verdien....maar mag ik niet zelf ervoor kiezen om mee te gaan in haar zooi....ja dat mag ik, zij heeft mij nooit eruit gegooid. Ik heb zelf die stomme en foute beslissingen genomen om in paniek en angst en impulsief gedrag bij haar weg te gaan. Het was niet haar keuze. Heb ik dan misschien van uit puur basis instinct en eigen zelfbehoud instinctmatig die beslissingen genomen, omdat zij gewoon nog niet op die plek zit om ook mij gelukkig te maken. Want eerlijk is eerlijk, zij was niet (meer??) instaat mij gelukkig te maken. Is het niet zo dat ik teveel van haar vroeg op het moment dat zij het zo zwaar had. waren mijn verwachtingen niet te hoog en wist zij dat ze dit nu gewoon niet kon beantwoorden. toch bleef ze mij betrekken in al onze gezins-activiteiten tot op de allerlaatste dag en minuut, zij gaf nooit op.....dat deed ik...zij zei alleen maar dat ze met haar gevoelens in de knoop zat. en ik.....ik wilde alleen maar horen dat ze van mij houd en dat zei ze niet maar liet ze wel merken zo goed en zo kwaad als ze daar nog toe in staat was, alleen vond ik dat niet genoeg. Ik wilde (verdiende?) meer....toch? Maar kreeg ik niet al alles waar ze toe in staat was te geven?
Hoe kortzichtig ben ik geweest....small minded.....ja ik voel mij enorm schuldig..vanwege mijn eigen tekort aan ervaring. Was zij niet degene die zei dat het niet allemaal even makkelijk gaat in een gezin dat je je ouders ziet vechten door de mindere tijden heen maar dan erna toch ziet dat het weer beter gaat. Al dat soort dingen zei ze tegen mij en ik hoorde het wel maar besefte niet dat ze al die tijd zei heb geduld met mij ...... alsjeblieft....zij heeft wel voor mij gevochten..en ze heeft zelfs geprobeerd mij te laten vechten voor haar door mij een spoed cursus gezinsleven te geven....en ik...ik stapte er bij het eerste dal uit. ik was ineens zwak. ik was ineens geen breed geschouderde man meer die haar kon en ging steunen in voor en tegenspoed.....in plaats daarvan was ik een softie...ik rende weg...en liet haar achter...zonder haar steun pilaar te zijn....wat heeft ze nou aan zo een man......

Ik voel mij schuldig, ik voel mij gesterkt, ik voel mij meer man dan ik ooit was door deze ervaring. Ik weet nu zo veel meer. ik ken mij nu zoveel beter. Ik weet nu dat ik beter kan, ik meer kan, ik meer ben.
Ik ben en blijf nog heel lang verdrietig om haar, en dat is maar goed ook want ik wil dit nooit meer vergeten. ik wil dit geëtst hebben in mij. Ik vind dat ik dit ook nooit mag vergeten!!!!!
Ik weet niet wat de toekomst mij gaat brengen, maar een paar dingen weet ik wel, voorlopig geen relaties voor mij. drankje met iemand op een terrasje okey. of uitgaan, een bioscoopje ook goed. maar dat is het. Zij was/is voor mij de ware, en mocht het lot ooit bepalen haar opnieuw op mijn pad te brengen dan zal er geen gelukkiger man op de wereld zijn op dat moment dat ik haar weer in de ogen kijk. Ik laat haar slijten, ze is een deel van mij nu, een heel mooi en prachtig deel een soort bijbel die ik voor de rest van mij leven zal koesteren.

Nu ik dit heb neergeschreven, voel ik mij weer een stuk beter...bedankt voor jullie berichtjes.....jullie wisten waarschijnlijk dat ik weer moest schrijven om het op een rijtje te houden.....Knipoog

afbeelding van brabbelbrabbel

Rickster

Welkom terug!
Ik had ook ff een time out.
Maar in volle sterkte terug haha.

Mooi geschreven rickster!

Ook hier voor het eerst geen ruimte voor daten.
Moet er niet aan denken.. Een andere man.
Absoluut geen ruimte voor.
Het idee al laat mij stijgeren.
En hoe meer mannen ik tegen kom.. Hoe meer ik hou van mijn ex-lief.
Hoe meer ik hem dé one vind.
Mn gevoelens ijzer sterk.
Stappen dus ook niet zo je van het.. Met al die "stomme" mannen om mij heen..
Ik kan alleen maar denken: aahh geen interesse!!
Lievie mis je..

Potjandorie..
Want.. Dat helpt niet voor heling..

En nu?
Hoe ga jij ondertussen om met deze verscheurende puinzooi?

afbeelding van Ricksterr

@Brabbel

Mijn antwoorden zullen zeker niet te jouwe zijn. Wellicht kunnen ze je helpen een bepaalde richting te geven naar hoe voor jou het het beste werkt de pijn te verwerken.
Ik zelf begin steeds heiliger en overtuigender te raken van Het LOT, het is alsof dingen mij nu overkomen, moeten gebeuren. Ik zie en ervaar de dingen zoals ze op mij afkomen met verbazing, soms zie ik vele signalen van het LOT en dan moet ik onwetend lachen erom..maar steeds vaker schaam ik mij hierom...steeds vaker....denk ik waarom zie ik dit nu..waarom overkomt mij dit nu in dit moment. En stel ik mij de vraag, wil ik mijn leven laten bepalen door de signalen van het LOT? Ik ben bang dat ze mij iets willen vertellen maar dat ik nog niet instaat ben ze goed te interpreteren...en als ik ze interpreteer is dat dan wel de juiste?

Ik leef mijn leven nu, pak het dag bij dag, geniet van het enige lijntje wat we nog hebben..wordfeut....en ga naar mijn werk, ga sporten, ga op visite of blijf thuis, geniet van de weinige chats zonder er meer van te willen of te vragen. Binnenkort ga ik naar een aktiviteit van Fellas....ik probeer....ik zet dat 1ne kleine stapje voor het ander..soms met tranen soms met een lach...alles op zijn tijd...ik heb geen haast meer om een gezinsleven te willen wat voorlopig gewoon niet gaat gebeuren. Dus waarom het dan proberen te forceren..

Ik accepteer mijn verdriet, mijn fouten probeer ik mee te leven, probeer van elke dag iets te maken, en mocht het LOT tevreden zijn of ik dan......wie weet gebeurt er iets magisch...want daar geloof IK namelijk wel in.

afbeelding van brabbelbrabbel

Rockster :)

Magisch met haar?

Mooie post!
En wat doen dat behoudende lijntje nu met je?

afbeelding van Ricksterr

@Brabbel-2

Magisch....maakt het uit met wie...?
Nu op dit moment maakt het mij natuurlijk wel uit en zou ik zeggen ja met haar het allerliefste.
Maar om heel eerlijk te zijn gaat het nu op dit moment om mij. Dat klinkt heel egoïstisch maar daar draait het nu wel om. Ik moet mijn weg zien te vinden, mijn plek zogezegd in dit universum. Mijn plek waar ik instaat ben te lachen en de mensen om mij heen een goed gevoel te geven. Dan pas kan ik zeggen ja ik zit weer goed in mijn vel en ben ik instaat iets nieuws in mijn leven toe te laten en dan wel vele malen wijzer als een jaar terug.
Dus als er dan iets magisch gebeurt dan kan het met eender wie zijn.....en DAAR geloof ik in.

Dat lijntje zie ik meer als een soort vriendschap in de koelkast, voor een zeer lange tijd is dit het, om dan later....over een heeeeele lange tijd weer rustig te laten ontdooien om er een goede en zeer wijze vriend(in) bij te hebben. En hopelijk is zij ook instaat dat zo te zien....
We hebben heel veel van elkaar geleerd en dat zou ik graag willen behouden verderop....in tijd....als we wie weet met onze partners samen gezellig aan het eten en drinken zijn.
Er komt een moment in ieders leven dat je beseft dat ultieme liefde ook betekent elkaar het geluk gunnen wat iemand anders wel jou ex kan geven. En dan.............laat je dus los.....Knipoog

afbeelding van brabbelbrabbel

Rockster

Hèhè..
Dat kan ook naast elkaar bestaan he!
Intense pijn naast iemand zeer zeker geluk in de liefde gunnen.

Niet of of..
Of of is wel makkelijker..
Dan zou iemand geluk in de liefde met een ander meteen loslaten betekenen..
Wat een rust zou dan zijn zeg!

Ben het verder met je eens, niks nieuws!

afbeelding van hortensia

@ricksterr

Verlegen uhmmm ....
je vertelde eerder dat je ook bij een date bent blijven slapen, mijn vraag is eigenlijk..... hoe is dat dan als je met een ander vrijt, denk je dan aan haar ? voel je je achteraf daarover ook schuldig, hoe werkt zoiets bij een man ....vroeg ik me af ...

afbeelding van torn

@Hort: .....

Hort.........

afbeelding van hortensia

@torn- onbeschaamde vraag

denk je ? ik vraag het me werkelijk af ...

afbeelding van torn

@Hort: eerlijke vraag

Het is een eerlijke interessante open vraag. Getriggerd door nieuwsgierigheid (belangstelling) .Moet kunnen, net zoals er de ruimte mag zijn er niet op in te willen gaan.

Verslikte mij even in een stuk (echt) exotisch fruit toen ik je directe vraagstelling las.

afbeelding van Ricksterr

@Hortensia

Nee ik ben niet bij die date blijven slapen.
En die ene keer dat ik sex had heb ik alleen maar aan mijn ex-din gedacht. ook tijdens... Verdrietig
Erna werd ik overspoelt door enorm veel schuld gevoel. Ik heb de dagen erna zo intense veel gehuild...van spijt.
Het heeft mij ook instaat gesteld afstand te nemen van mijn ex door op een andere manier te kijken wat ik nou allemaal had gedaan.
Vandaar het inzicht dat ik nu besef dat zei op haar manier heeft geprobeerd aan te tonen dat ze heel veel van mij hield/houdt.
Het heeft er alleen maar voor gezorgd dat ik besef dat ik echt alleen maar van haar houd...en het is dus zeker niet dat ik "iemand" nodig heb in mijn leven...het is dat ik haar in mijn leven wil....en het toonde ook aan hoe extreem fout ik zat in mijn paniek, mijn angst en mijn egoistme.
Ik kan het niet meer goed maken, ik zou niet weten hoe...ik kan alleen maar proberen te leren, en mijzelf verbeteren. Niet meer dwangmatig en wanhopig vasthouden, maar leren dat alles zijn eigen tempo heeft....want als het aan mij lag had ik nog dit jaar met haar gaan samenwonen en gaan trouwen. en ja dat klinkt tegenstrijdig met wat ik de afgelopen maand heb gedaan,...maar ik was zo naar de Klote(sorry admin) dat ik met mijn kennis en ervaringen, ik gewoon niet meer wist wat te doen om van mijn obsessieve gedachtes aan haar af te komen. Nu ben ik op een plek dat ik zeg....ja ik stop, ja ik ga erop uit alleen. NU ben ik klaar. En ik ben dus nu niet meer uit op....afspraakjes....ik kies er nu voor om alleen te zijn en ga voor iets wat ik nog nooit echt heb gedaan of heb gewild.....een soort van eenzaamheid....maar wel naar buiten...vandaar Fellas.

@Torn en @Hortensia
Ik ga niet weglopen van moeilijke vragen, zeker niet hier..ik ben en blijf volledig eerlijk hier. Als ik dat niet doe dan verlies ik al mijn geloofwaardigheid hier. DE confrontaties helpen mij ook verder na te denken en mijzelf te bekijken op alle mogelijke manieren..dus Hortensia ga vooral door. Maar onthoud ik ben niet elke man..ik ben echt meer een gevoels mens...en daar heb ik zelf al heel veel moeite mee. Knipoog

afbeelding van torn

@Ricksterr: opgelegde tijd en ruimte voor jezelf

Citaat:

.ik kies er nu voor om alleen te zijn en ga voor iets wat ik nog nooit echt heb gedaan of heb gewild.....een soort van eenzaamheid....maar wel naar buiten..

Je zou het ook (opgelegde) tijd en aandacht voor jezelf kunnen noemen. Omdat je gevoel nog ergens anders ligt en je niet bij jezelf kan forceren/afdwingen om zo weer even aan iets nieuw te beginnen. Tijd om jezelf anders te gaan zien als mens. Wie ben ik, waar sta ik, waar wil ik naar toe en, wat heeft die relatie mij nou gegeven wat ik verder meeneem in mijn leven, wat wil ik wel of niet in(heb ik nodig) mijn leven en in een relatie.

Het daten zal je misschien hebben ervaren als uit de paniek stappen. Eerlijk gezegd vraag ik mij af of het naast de kortstondige ego-boost (waar absoluut niets mis mee is) niet nog meer innerlijke onrust bij je teweeg heeft gebracht.

Citaat:

Vandaar het inzicht dat ik nu besef dat zei op haar manier heeft geprobeerd aan te tonen dat ze heel veel van mij hield/houdt.

Dat heb jij ook gedaan, net als zij dat heeft gedaan. Alleen is het nou eenmaal zo wanneer er onrust en onzekerheid gaan opspelen bij beiden je elkaar niet zo goed meer verstaat of aanvoelt waardoor je van elkaar kan wegdrijven. Het allemaal alleen op jezelf betrekken is wel heel veel verantwoordelijkheid op je eigen schouder gaan leggen voor het verloop.

Citaat:

ik ben en blijf volledig eerlijk hier..........DE confrontaties helpen mij ook verder na te denken en mijzelf te bekijken op alle mogelijke manieren..

Dat klopt, is ook heel mooi aan je blogs. je kwetsbaarheid en openheid. Maakt voor mij ook dat ik af en toe de moeite wil nemen om op je blogs te reageren....naast het herkenbare pad wat jij nu aan het lopen bent.

Citaat:

ik ben echt meer een gevoels mens...en daar heb ik zelf al heel veel moeite mee.

Voor een beetje goed lezer was dat al duidelijk. Glimlach

Citaat:

Waarom hou ik nou juist zoooo ontzettend verschrikkelijk veel van haar?????

Mag ik die vraag anders stellen: Wat mis je, of denk je te missen aan/in haar ?

afbeelding van Ricksterr

@Torn

torn][quote schreef:

.

Citaat:

Waarom hou ik nou juist zoooo ontzettend verschrikkelijk veel van haar?????

Mag ik die vraag anders stellen: Wat mis je, of denk je te missen aan/in haar ?

Het is haar alles, haar hele zijn, haar 1 miljoen bewegingen, hoe haar ogen die zeer kortstondig de mijne kruisen en daarmee het gevoel krijgen dat alles is gezegd. Haar drukte, haar loop, het kaarten met haar tot 2uur s'nachts en eigenlijk niet willen stoppen met dat moment omdat het zoooo ontzettend goed voelt. De gesprekken, haar zeer positieve manier van kijken naar het leven die mij elke dag weer verbazen. Als ze alleen al mijn hand pakt en ik omkijk in haar haar ogen en denk....DAMN wat hou ik ook van jou. Het is alles aan haar maar dan echt ook alles aan haar!! haar rommel in huis die toch georganiseerd is op haar manier. Hoe ze zit bij mij als we uit zijn en dat ik zie hoe ze in het moment raakt en daar zo van geniet...Het gevoel hebben dat ik zonder haar een stuk mis, niet dat ik zonder haar kan maar zij zorgt ervoor dat ik mij meer voel. Als ik op de bank zit en ze kruipt dan eindelijk bij mij en ze vlijt zich helemaal tegen mij aan alsof ze zich helemaal overgeeft aan mij, van bij jou voel ik mij veilig, het gevoel dat ik haar dat kan geven maakte mij de gelukkigste man van de wereld. Als we autorijden en ik heb mijn hand op de versnellingspook ze legt haar hand dan op de mijne, dan inslaap valt...en dan rijd ik zo nog 2uur zonder mijn hand te bewegen en dan nog haal ik mijn hand niet weg. Het is zoooo veel, het zijn haar ogen, haar mimiek, hoe ze ruikt, het verlangen dat ik alleen met haar wil opstaan en met haar naar bed wil gaan. en dat ik dat absoluut met niemand anders kan of wil....
Het is een alles overweldigend gevoel dat, een simpel ik hou van jou de lading niet kan dragen.....zoals het spreekwoord zegt: als ik met druppels kon uitdrukken hoeveel ik van jou hou, zou het alle dagen regenen.
Het gevecht dat ik nu met mijzelf voer om beter te willen zijn komt alleen maar door haar omdat zij zo mooi naar het leven kan kijken. DAT wil ik ook kunnen....

Ik zei op een gegeven moment een keer tegen haar: hoe kan ik van jou houden zonder teveel van jou te houden?
De gedachte gang erachter is dat het zoveel pijn doet dat ik zoveel van haar hou, en dat ik liever had gehad dat ik "gewoon" van haar houd.

Het is gewoon het gevoel, dat zij mij gaf als we bij elkaar waren.......dat ik haar man was...Godv.....weer tranen, zo veel tranen...wat heb ik gedaan, wat ben ik blind geweest.....

afbeelding van hortensia

@torn & ricksterr

Dank je wel Rickster voor je openheid .
Ik wilde graag een vraag toevoegen , zonder dat ik torn zijn reactie wil passeren. Ik vind het heel mooi zoals jij naar jezelf kunt kijken en al schrijvende het achterelkaar weet te benoemen , al je puntjes . Maar wat me vooral opvalt is dat vreselijke schuldgevoel wat jij meedraagt. Tav je relatie maar ook die vluchtige date. Ik snap wel je vlucht daarin, het weg proberen te komen van je pijn.

Maar ik vraag me af of jij echt zo schuldig bent aan alles wat jij jezelf toeschrijft . Het siert je hoor om alles maar op je eigen bordje neer te leggen . Maar er is toch ergens ook iets mis geweest met de communicatie van je ex richting jou....had je anders ook van die gekke bokkesprongen gemaakt denk je ?
Ik bedoel er mee te zeggen , dat ik het idee heb dat jij vaak denkt dat zij dat bedoelde ...en dat jij dus een verkeerde reactie gaf omdat je toen dacht dat ze wat anders bedoelde. maar nu achteraf bij jou het kwartje is gevallen...
Daar mist toch iets aan duidelijkheid ? moet jij jezelf dan de verkeerd uitgezonden signalen kwalijk nemen.

Als beide denken elkaar te begrijpen , maar het tegenovergestelde waar was. Zij in de afwachtende houding en jij eigenlijk ook omdat je meer /anders verlangde , je aandacht ook wilde. Opstart problemen die vaker bij een relatie gebeuren , maar als je niet wegloopt meestal een ieder zijn plekje wel vind , maar niet zonder slag of stoot ...hmmm rare woordkeuze nu ff ....

Is er nog een kans dat het goed kan komen tussen jullie denk je , ze zou denk ik een heel andere man nu zien dan dat hij ervoor was, zou jammer zijn als ze dat niet meer zou kunnen ontdekken , eigenlijk.

afbeelding van Ricksterr

@Hortensia

Natuurlijk zijn er 2 schuldig, want er zijn minimaal 2 mensen bij betrokken.
De reden waarom ik mij schuldig voel komt meer voort uit het feit dat ik pas achteraf instaat was te zien wat er allemaal speelde, en wat er allemaal gezegd was. Ik was niet capabel genoeg in deze relatie om goed te lezen, begrijpen, zien, bevatten, wat er allemaal aan hulpmiddelen in mijn schoot werden geworpen(door haar). Even ter herhaling, we hebben het hier over een communicatie expert van de hoogste orde, die het ook nog als haar hobby koestert. Ik geloof absoluut dat zij mij heeft willen helpen en geprobeerd heeft mij te doen inzien wat er allemaal gebeurt zonder dat ze het voor mij allemaal moest uitschrijven.....zie mijn blog over Emotionele onvolwassenheid. Ik geloof ook niet dat haar afwachtendheid voortkomt uit onwetendheid, juist niet, ik denk eerder dat het een bewuste keuze van haar was in de hoop dat ik langs mijn onzekerheid, onwetendheid, angst, paniek, impulsiviteit, en onvolwassenheid kwam. Zij wilde natuurlijk niet mijn moeder zijn(die ik nooit heb gehad). En die rol ook nog een keer op zich nemen want dan was alle gelijkwaardigheid voor altijd zoek. En nu ik erover nadenk, was zij (ik vul nu in) van plan net zolang te wachten(en hield ze dus zo ontzettende veel van mij) totdat ik er wel kwam, zie het boeken van zomervakantie2014(niet instaat dit te zien als WAUW). Dus ja, ik neem wel bijna alle schuld en verantwoordelijkheid op mij. Want nogmaals zij heeft het nooit maar dan ook nooit over uit elkaar gaan gehad. Wat ze zei: is dat het soms heel zwaar is maar dat als je maar hard genoeg ervoor wilt gaan en vecht het weer goed komt. Misschien had ze kunnen zeggen denk 1st eens goed na voor je reageert.....echter ik zat toen niet daar waar ik nu zit. ik ben zooooo ontzettend veeel wijzer nu!!

Citaat:

Is er nog een kans dat het goed kan komen tussen jullie denk je , ze zou denk ik een heel andere man nu zien dan dat hij ervoor was, zou jammer zijn als ze dat niet meer zou kunnen ontdekken , eigenlijk.

Als ik wist hoe ik voor haar moest vechten dan had ik dat allang gedaan, ik hoor je al meteen denken wat zegt jou gevoel. Tjsa....nou zoals je weet, dat heeft nog flink wat werk nodig. Knipoog

Zie ook haar reactie in de blog met verlossende woorden....waarbij ik denk nee...wat spijtig...

Om heel eerlijk te zijn, er zijn minieme signalen, ik vraag mij echter af of ik ze als dusdanig mag interpreteren:
-) Wordfeut
-) Haar foto van ons waarbij ze haar hoofd als focus heeft in whatsapp en FB.
-) Onze foto's die ze nog steeds niet heeft weggehaald van FB.
Maar ik kijk steeds minder naar haar whatsapp en FB...
Ik had zo graag de kans willen hebben haar die wijzer man te laten kennen, mee te praten, mee te lachen, maar het gaat niet alleen om ons 2en....we zijn tenslotte minimaal met ons 5en....dat zijn 3 kinderen aan wie je welke boodschap precies mee wilt geven???

Maar ja, als zij mij de 2de kans zou willen geven, dan komt het absoluut goed daar ben ik heilig van overtuigd. Maar dit is nu en dus.....voetje voor voetje in mijn eigen slijk....tot het opdroogt.

afbeelding van waterman

Ricksterr

Hoi Ricksterr,

soms denk ik dat voor jou een ietsje ander gezichtspunt ook wel ietsje zou kunnen helpen. Want hoewel je erg met jezelf aan de slag bent gegaan mis je volgens mij een paar belangrijke dingetjes. Of misschien mis je ze wel, juist omdat je zo enorm met jezelf aan de slag bent gegaan…. Ik zou het zo niet doen, denk ik… Ik zou op een gegeven moment gaan denken…. Nou ja… Fuck it allemaal…..

Volgens mij gaat een groot deel van het leven (en zeker van relaties) om de volgende puntjes: Afstand, Acceptatie, Zelfvertrouwen en Rust. Ik heb je dat eerder ook al proberen te zeggen. Dat ik denk dat jij erg veel naar je toe trekt. Erg veel op je eigen bordje legt. Jij bent een heel lieve en gevoelige man. Maar dat betekent dat juist jij zou moeten voor afstand, acceptatie, zelfvertrouwen en rust

Afstand nemen van de dame. Zij moet maar even zelf uitzoeken hoe haar leven in elkaar zit. Jij kunt haar beter effe wat loslaten. Zij heeft ook issues, weet je nog. Gun haar even de tijd die uit te werken. Want uit is uit en uit is niet aan.

Acceptatie. Acceptatie van hoe dingen lopen. Dat jij er niet zo heel veel invloed op hebt. En dat jij ook maar zo in elkaar zit als je in elkaar zit. En dat je dat heus niet zo makkelijk gaat veranderen. Verander wat je kan veranderen. Accepteer wat zo is, en wat je niet kunt veranderen. Het loopt zoals het loopt. Het zij zo. Anders ben je aan het worstelen. En worstelen geeft onrust.

Zelfvertrouwen. Bij jou vraag ik me soms af waar al dat schuldgevoel vandaan komt. En het idee dat jij alles fout doet? Niet alles naar je toetrekken, hoor, maar haar verantwoordelijkheid bij haar laten liggen. Jij bent helemaal niet zo slecht bezig, zou ik denken.

Rust….. Zie Acceptatie, Afstand en Zelfvertrouwen. Ik zou ook niet gelijk zoveel gaan daten. Brengt onrust, he…. Kleine stapjes. Gun het jezelf, he… Rust, acceptatie….

Ik zou een beetje voorzichtig zijn met mezelf zo onder het vergrootglas te leggen. Soms moet je gewoon effe denken….. Nou ja, ach… Fuck it ook allemaal. En doorgaan met je leven. Das soms beter…..

En vanuit zo’n rustiger positie is het vaak makkelijker om met haar te gaan praten, he. Want hangt er niet meer zoooooo ontzettend veel van af. Krijgt zij ook weer wat ruimte om te ademen. En jij ook.

Nou ja, ik kan het helemaal fout hebben, he. Denk er maar eens over….

Hug en sterkte van Waterman

afbeelding van Ricksterr

@Waterman..te snel.

Ik had mijn antwoord voor Hortensia geschreven toen ik de jouwe pas zag.
Ik ben idd gestopt met daten, zoals ik al eerder aangaf.
En ja ik zat idd in onrustiger waters Knipoog

Ik ben het gedeeltelijk met je eens maar zie ook mijn antwoord aan Hortensia over mijn schuldgevoel, ik vind dat zeker geen onterechte conclusie nu ik alles vanaf een afstand beter kan bekijken. En ik vind wel dat ik alles moet bekijken want ik wil dit gewoon nooit meer vergeten, ik wil instaat zijn wel de signalen te lezen, en daar op een zeer volwassen manier mee om kunnen gaan. Ik wil niet meer met mijn mond vol tanden staan en niet wetende wat te doen behalve wegrennen. Dus JA ik wil het helemaal binnenstebuiten keren....!!
En ook zodat ik een volgende keer idd kan zeggen Fuck it...als dat nodig is, maar liever ben ik instaat gewoon te kunnen zeggen oke ik accepteer dat je even lastig zit...laten we daar eens dieper op in gaan en als het vandaag niet lukt dan proberen we het volgende week weer....ik begrijp het....we komen er wel.
Die rust wil ik kunnen zijn en kunnen uitstralen.

Dus ja de afstand begint nu, dus ja geen dates, dus ja ik accepteer een stuk eenzaamheid nu en van daaruit...kom ik hopelijk in die rustiger positie dat ik idd makkelijker met haar kan praten..mocht ik dat ontzettende geluk ooit nog krijgen.

afbeelding van waterman

Hoi Rocksterr

Citaat:

ik wil instaat zijn wel de signalen te lezen, en daar op een zeer volwassen manier mee om kunnen gaan. Ik wil niet meer met mijn mond vol tanden staan en niet wetende wat te doen behalve wegrennen. Dus JA ik wil het helemaal binnenstebuiten keren....!!

Maar dan moet je veeel zorgvuldiger gaan beschouwen...... Beschouwen..... en minder oordelen. Je oordeelt in mijn ogen te hard over jezelf... Oordelen zit beschouwen in de weg, dan hoor...... Beschouwen is kijken, luisteren, voelen.... Kijken, luisteren, voelen zonder oordelen.

Voor jou ook een quote die ik ook aan dames heb gestuurd. Is bij jou ook toepasselijk, misschien?

Citaat:

Do you have the patience to wait
until your mud settles,
and the water is clear?
Can you remain unmoving
until the right action
arises by itself?

― Lao Tzu, Tao Te Ching

afbeelding van hortensia

@Ricksterr

je vertelde hoe je hart bloedde nadat de relatie voorbij was met de moeder van je dochtertje , ik lees het alsof je nog steeds veel van haar hield na de breuk , eigenlijk dat je het liefst die relatie had voortgezet. En jij schrijft dan de woorden "wegrennen" die ik vaker tegen kom in jou blogs ....ook bij deze laatste relatie .
Ik heb het idee dat jij toch snel geneigd bent om je ex vriendin op een voetstuk te zetten , want jij trekt wel alles naar je toe, maar ik lees ook dat zij begon met minder berichten te sturen . Mss had dat te maken dat je boos was op haar kinderen ...kan ik ook wel begrijpen dat zij dat niet leuk vond, Maar ze had op dat moment zelf kunnen inzien dat dat gedrag niet terecht was en de kinderen daar zelf op aan moeten spreken , zodat het voor iedereen uitgesproken was en afgehandelt , het hele gezin, jullie allen.
Er was geen sprake van eenheid .... jou dochtertje versus haar kinderen , jij versus haar .

Je bent een gevoelsmens zeg je en zo kom je ook over , je schrijft open en eerlijk , dus ik denk dat je ook in real niet verlegen zit om woorden om je te kunnen uitten ?
Wat denk jij dan dat het is , dat je steeds weer op dat "wegrennen " terug komt. Wat beweegt jou daartoe of is het dat je eigenlijk aanvoelt dat er toch in die relatie iets voor jou niet klopt , wat je doet weglopen. Voor jou gevoel niet helemaal strookt met hoe je het graag wilt, hoeveel lever je in , hoeveel kun jij incasseren , hoeveel geef jij . Hoeveel verlang jij terug . Hoeveel vrijheid wil je voor jezelf , je eigen dingen kunnen blijven doen. Kun jij je ei kwijt in die relaties .

Ik geloof niet dat het allemaal aan jou ligt , als ik je blogs zo lees zie ik heel veel verwarring ontstaan omdat er tegenstrijdige signalen naar je worden uitgezonden op het moment dat jij denkt dat het goed gaat ...je twijfel en je verwarring dan.
Je haalt jezelf helemaal binnenste buiten om te kijken waar de knelpuntjes in jou zitten, dat is knap echt waar , maar het is nog altijd wel een wisselwerking tussen twee personen , die ook haar dingetjes heeft , idealiseer dat niet , zet ze niet meteen op een voetstuk en dat alles maar aan jou zou liggen.
Jij bent Ricksterr die zichzelf nu onder zijn kont schopt, maar wel heel veel verdriet had van de breuk met de moeder van je kind. Daarna een nieuwe lief en een geheel andere situatie, gezinssamenstelling , mensen met allemaal een verleden en een moeilijke relatiestart mede door de kinderen.
Je bent vader met een verantwoordelijkheidsgevoel, is soms ook zwaar , maar daarom ben jij wel in staat om op je gevoel af te gaan wat goed voor jou en je dochter is, wat bij jullie past en waar je (on)bewust moeite mee hebt Glimlach

afbeelding van torn

@Ricksterr: Dat heet toch gewoon .....

Citaat:

Dus JA ik wil het helemaal binnenstebuiten keren....!!En ook zodat ik een volgende keer idd kan zeggen Fuck it...als dat nodig is, maar liever ben ik instaat gewoon te kunnen zeggen oke ik accepteer dat je even lastig zit...laten we daar eens dieper op in gaan en als het vandaag niet lukt dan proberen we het volgende week weer....ik begrijp het....we komen er wel.Die rust wil ik kunnen zijn en kunnen uitstralen.

Is dat echt jezelf binnenstebuiten keren ? Ik zie het meer als bewustwording, getriggerd door je relatie met haar , de breuk en het daarop volgende verdriet, van je eigen patronen en handelen op basis van verbanden die je bij jezelf nu gaat zien, die willen doorbreken en daar bewust verandering en sturing aan willen gaan geven ? En daardoor de horizon van je eigen mens zijn en mogelijkheden gaat verbreden ?

Wat jij nu lijkt te doen heet in de volksmond volgens mij gewoon bewustwording van reflecteren en inzicht krijgen op je eigen handelen en 'gedrag'. Leren vanuit een 'volwassen' staat te kunnen communiceren en kunnen horen wat een ander zegt of aangeeft. Niets zwaars aan noch hard oordelend over jezelf. Kan prima bestaan naast al de andere voornemens die je hebt gesteld en stap voor stap aan het oppakken bent.

De componenten om dat met jezelf aan te willen gaan lijk je al te hebben. Het vraagt een hoeveelheid zelfvertrouwen om jezelf zo (kritisch) als mens aan te durven bekijken en te willen veranderen. Net zoals het al van een hoeveelheid (zelf)berusting en acceptatie lijkt te spreken dat je ermee omgaat zoals je nu doet en je voornemen haar de waarde en erkenning ervoor te geven zoals jij dat nu nog ervaart en voelt. Dat komt met de tijd wel meer in balans. Ik snap best dat je haar de credits wil geven voor deze awakening in jezelf, maar het vermogen en bereidheid om het toe te laten heeft er waarschijnlijk altijd al ingezeten. Dat het voor jou nu op dit moment (af en toe) nog a taste of bittersweet achterlaat en terugvallen oplevert is inherent aan hoe jij het ervaren en wat jij gevoeld hebt.

Is niet iets wat je rationeel bij jezelf kan afdwingen of forceren. Verwerking verloopt bij iedereen anders, is geen vast gegeven of tijdspad voor en blijft op basis van trial and error.

Het is altijd mooi, vind ik, als mensen ineens op je levenspad komen en bewust of onbewust een innerlijke beweging bij je weten te creëren of je te inspireren. Op een dieper leven 'iets' bij je weten aan te raken. Kom je die gedurende je levensloop niet diverse relatievormen (ouder-kind, familie-band, partner-relaties, vriendschappen en collegiale relaties) steeds tegen, ook al zijn we er ons niet altijd bewust van, of valt het kwartje veel later pas.

Mooi dat je die betekenis eraan wil blijven geven, ondanks nu nog het geworstel wat het meebrengt.

Ieder mens (even de mensen met psychische aandoeningen daargelaten) heeft het vermogen om te kunnen veranderen, mits je kan en durft te reflecteren op jezelf.